HolyIndia.Org

திருபாற்றுறை ஆலய தேவாரம்

திருபாற்றுறை ஆலயம்
2-23-1710:
மழையார் மிடறா மழுவா ளுடையாய்
உழையார் கரவா உமையாள் கணவா
விழவா ரும்வெணா வலின்மே வியவெம்
அழகா எனும்ஆ யிழையாள் அவளே. 

2-23-1711:
கொலையார் கரியின் னுரிமூ டியனே
மலையார் சிலையா வளைவித் தவனே
விலையா லெனையா ளும்வெண்நா வலுளாய்
நிலையா அருளாய் எனும்நே ரிழையே. 

2-23-1712:
காலா லுயிர்கா லனைவீ டுசய்தாய்
பாலோ டுநெய்யா டியபால் வணனே
வேலா டுகையா யெம்வெண்நா வலுளாய்
ஆலார் நிழலாய் எனும்ஆ யிழையே. 

2-23-1713:
சுறவக் கொடிகொண் டவன்நீ றதுவாய்
உறநெற் றிவிழித் தவெம்உத் தமனே
விறல்மிக் ககரிக் கருள்செய் தவனே
அறமிக் கதுவென் னுமெனா யிழையே. 

2-23-1714:
செங்கட் பெயர்கொண் டவன்செம் பியர்கோன்
அங்கட் கருணை பெரிதா யவனே
வெங்கண் விடையா யெம்வெண்நா வலுளாய்
அங்கத் தயர்வா யினள்ஆ யிழையே. 

2-23-1715:
குன்றே யமர்வாய் கொலையார் புலியின்
தன்றோ லுடையாய் சடையாய் பிறையாய்
வென்றாய் புரமூன் றைவெண்நா வலுளே
நின்றா யருளாய் எனும்நே ரிழையே. 

2-23-1716:
மலையன் றெடுத்த வரக்கன் முடிதோள்
தொலையவ் விரலூன் றியதூ மழுவா
விலையா லெனையா ளும்வெண்நா வலுளாய்
அலசா மல்நல்காய் எனும்ஆ யிழையே. 

2-23-1717:
திருவார் தருநா ரணன்நான் முகனும்
மருவா வெருவா அழலாய் நிமிர்ந்தாய்
விரையா ரும்வெண்நா வலுள்மே வியஎம்
அரவா எனும்ஆ யிழையா ளவளே. 

2-23-1718:
புத்தர் பலரோ டமண்பொய்த் தவர்கள்
ஒத்தவ் வுரைசொல் லிவையோ ரகிலார்
மெய்த்தே வர்வணங் கும்வெண்நா வலுளாய்
அத்தா அருளாய் எனும்ஆ யிழையே. 

2-23-1719:
வெண்நா வலமர்ந் துறைவே தியனை
கண்ணார் கமழ்கா ழியர்தந் தலைவன்
பண்ணோ டிவைபா டியபத் தும்வல்லார்
விண்ணோ ரவரேத் தவிரும் புவரே. 

3-53-3361:
வானைக்காவில் வெண்மதி மல்குபுல்கு வார்சடைத் 
தேனைக்காவில் இன்மொழித் தேவிபாக மாயினான் 
ஆனைக்காவில் அண்ணலை அபயமாக வாழ்பவர் 
ஏனைக்காவல் வேண்டுவார்க் கேதும்ஏதம் இல்லையே. 

3-53-3362:
சேறுபட்ட தண்வயற் சென்றுசென்று சேணுலா 
வாறுபட்ட நுண்டுறை யானைக்காவில் அண்ணலார் 
நீறுபட்ட மேனியார் நிகரில்பாதம் ஏத்துவார் 
வேறுபட்ட சிந்தையார் விண்ணிலெண்ண வல்லரே. 

3-53-3363:
தாரமாய மாதராள் தானோர்பாக மாயினான் 
ஈரமாய புன்சடை யேற்றதிங்கள் சூடினான் 
ஆரமாய மார்புடை யானைக்காவில் அண்ணலை 
வாரமாய் வணங்குவார் வல்வினைகள் மாயுமே. 

3-53-3364:
விண்ணினண்ணு புல்கிய வீரமாய மால்விடை 
சுண்ணவெண்ணீ றாடினான் சூலமேந்து கையினான் 
அண்ணல்கண்ணோர் மூன்றினான் ஆனைக்காவு கைதொழ 
எண்ணும்வண்ணம் வல்லவர்க் கேதமொன்றும் இல்லையே. 

3-53-3365:
வெய்யபாவங் கைவிட வேண்டுவீர்கள் ஆண்டசீர் 
மைகொள்கண்டன் வெய்யதீ மாலையாடு காதலான் 
கொய்யவிண்ட நாண்மலர்க் கொன்றைதுன்று சென்னியெம் 
ஐயன்மேய பொய்கைசூழ் ஆனைக்காவு சேர்மினே. 

3-53-3366:
நாணுமோர்வு சார்வுமுன் நகையுமுட்கு நன்மையும் 
பேணுறாத செல்வமும் பேசநின்ற பெற்றியான் 
ஆணும்பெண்ணு மாகிய ஆனைக்காவில் அண்ணலார் 
காணுங்கண்ணு மூன்றுடைக் கறைகொள்மிடறன் அல்லனே. 

3-53-3367:
கூருமாலை நண்பகற் கூடிவல்ல தொண்டர்கள் 
பேருமூருஞ் செல்வமும் பேசநின்ற பெற்றியான் 
பாரும்விண்ணுங் கைதொழப் பாயுங்கங்கை செஞ்சடை 
ஆரநீரோ டேந்தினான் ஆனைக்காவு சேர்மினே. 

3-53-3368:
பொன்னமல்கு தாமரைப் போதுதாது வண்டினம் 
அன்னமல்கு தண்டுறை ஆனைக்காவில் அண்ணலைப் 
பன்னவல்ல நான்மறை பாடவல்ல தன்மையோர் 
முன்னவல்லர் மொய்கழல் துன்னவல்லர் விண்ணையே. 

3-53-3369:
ஊனொடுண்டல் நன்றென வு[னொடுண்டல் தீதென 
ஆனதொண்டர் அன்பினாற் பேசநின்ற தன்மையான் 
வானொடொன்று சூடினான் வாய்மையாக மன்னிநின் 
றானொடஞ்சும் ஆடினான் ஆனைக்காவு சேர்மினே. 

3-53-3370:
கையிலுண்ணுங் கையருங் கடுக்கடின் கழுக்களும் 
மெய்யைப்போர்க்கும் பொய்யரும் வேதநெறியை யறிகிலார் 
தையல்பாக மாயினான் தழலதுருவத் தானெங்கள் 
ஐயன்மேய பொய்கைசூழ் ஆனைக்காவு சேர்மினே. 

3-53-3371:
ஊழிய[ழி வையகத் துயிர்கள்தோற்று வானொடும் 
ஆழியானுங் காண்கிலா ஆனைக்காவில் அண்ணலைக் 
காழிஞான சம்பந்தன் கருதிச்சொன்ன பத்திவை 
வாழியாகக் கற்பவர் வல்வினைகள் மாயுமே. 

5-31-5535:
கோனைக் காவிக் குளிர்ந்த மனத்தராய்த்
தேனைக் காவியுண் ணார்சில தெண்ணர்கள்
ஆனைக் காவிலெம் மானை அணைகிலார்
ஊனைக் காவி யுழிதர்வர் ஊமரே. 

5-31-5536:
திருகு சிந்தையைத் தீர்த்துச்செம் மைசெய்து
பருகி ய[றலைப் பற்றிப் பதமறிந்
துருகி நைபவர்க் கூனமொன் றின்றியே
அருகு நின்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

5-31-5537:
துன்ப மின்றித் துயரின்றி யென்றுநீர்
இன்பம் வேண்டில் இராப்பகல் ஏத்துமின்
என்பொன் ஈசன் இறைவனென் றுள்குவார்க்
கன்ப னாயிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

5-31-5538:
நாவால் நன்று நறுமலர்ச் சேவடி
ஓவா தேத்தி யுளத்தடைத் தார்வினை
காவா யென்றுதங் கைதொழு வார்க்கெலாம்
ஆவா என்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

5-31-5539:
வஞ்ச மின்றி வணங்குமின் வைகலும்
வெஞ்சொ லின்றி விலகுமின் வீடுற
நைஞ்சு நைஞ்சுநின் றுள்குளிர் வார்க்கெலாம்
அஞ்ச லென்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

5-31-5540:
நடையை மெய்யென்று நாத்திகம் பேசாதே
படைகள் போல்வரும் பஞ்சமா பூதங்கள்
தடையொன் றின்றியே தன்னடைந் தார்க்கெலாம்
அடைய நின்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

5-31-5542:
உருளும் போதறி வொண்ணா உலகத்தீர்
தெருளுஞ் சிக்கெனத் தீவினை சேராதே
இருள றுத்துநின் றீசனென் பார்க்கெலாம்
அருள் கொடுத்திடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

5-31-5543:
நேச மாகி நினைமட நெஞ்சமே
நாச மாய குலநலஞ் சுற்றங்கள்
பாச மற்றுப் பராபர ஆனந்த
ஆசை யுற்றிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

5-31-5544:
ஓத மாகடல் சூழிலங் கைக்கிறை
கீதங் கின்னரம் பாடக் கெழுவினான்
பாதம் வாங்கிப் பரிந்தருள் செய்தங்கோர்
ஆதி யாயிடும் ஆனைக்கா அண்ணலே. 

6-62-6863:
எத்தாயர் எத்தந்தை எச்சுற் றத்தார்
எம்மாடு சும்மாடாம் ஏவர் நல்லார்
செத்தால்வந் துதவுவார் ஒருவ ரில்லை
சிறுவிறகால் தீமூட்டிச் செல்லா நிற்பர்
சித்தாய வேடத்தாய் நீடு பொன்னித் 
திருவானைக் காவுடைய செல்வா என்றன்
அத்தாவுன் பொற்பாத மடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6864:
ஊனாகி உயிராகி யதனுள் நின்ற 
உணர்வாகிப் பிறவனைத்தும் நீயாய் நின்றாய்
நானேதும் அறியாமே யென்னுள் வந்து
நல்லனவுந் தீயனவுங் காட்டா நின்றாய்
தேனாருங் கொன்றையனே நின்றி ய[ராய்
திருவானைக் காவிலுறை சிவனே ஞானம்
ஆனாயுன் பொற்பாத மடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6865:
ஒப்பாயிவ் வுலகத்தோ டொட்டி வாழ்வான்
ஒன்றலாத் தவத்தாரோ டுடனே நின்று
துப்பாருங் குறையடிசில் துற்றி நற்றுன் 
திறமறந்து திரிவேனைக் காத்து நீவந்
தெப்பாலும் நுண்ணுணர்வே யாக்கி யென்னை 
ஆண்டவனே எழிலானைக் காவா வானோர்
அப்பாவுன் பொற்பாத மடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6866:
நினைத்தவர்கள் நெஞ்சுளாய் வஞ்சக் கள்வா
நிறைமதியஞ் சடைவைத்தாய் அடையா துன்பால்
முனைத்தவர்கள் புரமூன்று மெரியச் செற்றாய்
முன்னானைத் தோல்போர்த்த முதல்வா வென்றுங்
கனைத்துவரும் எருதேறுங் காள கண்டா
கயிலாய மலையாநின் கழலே சேர்ந்தேன்
அனைத்துலகும் ஆள்வானே ஆனைக் காவா
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6867:
இம்மாயப் பிறப்பென்னுங் கடலாந் துன்பத்
திடைச்சுழிப்பட் டிளைப்பேனை இளையா வண்ணங்
கைம்மான மனத்துதவிக் கருணை செய்து
காதலரு ளவைவைத்தாய் காண நில்லாய்
வெம்மான மதகரியி னுரிவை போர்த்த 
வேதியனே தென்னானைக் காவுள் மேய
அம்மான்நின் பொற்பாத மடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6868:
உரையாரும் புகழானே ஒற்றி ய[ராய்
கச்சியே கம்பனே காரோ ணத்தாய்
விரையாரும் மலர்தூவி வணங்கு வார்பால்
மிக்கானே அக்கரவம் ஆரம் பூண்டாய்
திரையாரும் புனற்பொன்னித் தீர்த்த மல்கு 
திருவானைக் காவிலுறை தேனே வானோர்
அரையாவுன் பொற்பாத மடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6869:
மையாரும் மணிமிடற்றாய் மாதோர் கூறாய்
மான்மறியு மாமழுவும் அனலு மேந்துங்
கையானே காலனுடல் மாளச் செற்ற 
கங்காளா முன்கோளும் விளைவு மானாய்
செய்யானே திருமேனி யரியாய் தேவர்
குலக்கொழுந்தே தென்னானைக் காவுள் மேய
ஐயாவுன் பொற்பாத மடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6870:
இலையாருஞ் சூலத்தாய் எண்தோ ளானே
எவ்விடத்தும் நீயலா தில்லை யென்று
தலையாரக் கும்பிடுவார் தன்மை யானே
தழல்மடுத்த மாமேரு கையில் வைத்த
சிலையானே திருவானைக் காவுள் மேய 
தீயாடீ சிறுநோயால் நலிவுண் டுள்ளம்
அலையாதே நின்னடியே அடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6871:
விண்ணாரும் புனல்பொதிசெஞ் சடையாய் வேத
நெறியானே எறிகடலின் நஞ்ச முண்டாய்
எண்ணாரும் புகழானே உன்னை யெம்மான்
என்றென்றே நாவினிலெப் பொழுதும் உன்னிக்
கண்ணாரக் கண்டிருக்கக் களித்தெப் போதுங்
கடிபொழில்சூழ் தென்னானைக் காவுள் மேய
அண்ணாநின் பொற்பாத மடையப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-62-6872:
கொடியேயும் வெள்ளேற்றாய் கூளி பாடக்
குறட்பூதங் கூத்தாட நீயு மாடி
வடிவேயும் மங்கைதனை வைத்த மைந்தா
மதிலானைக் காவுளாய் மாகா ளத்தாய்
படியேயுங் கடலிலங்கைக் கோமான் றன்னைப் 
பருமுடியுந் திரள்தோளு மடர்த்து கந்த
அடியேவந் தடைந்தடிமை யாகப் பெற்றால்
அல்லகண்டங் கொண்டடியேன் என்செய் கேனே. 

6-63-6873:
முன்னானைத் தோல்போர்த்த மூர்த்தி தன்னை
மூவாத சிந்தையே மனமே வாக்கே
தன்னானை யாப்பண்ணி யேறி னானைச்
சார்தற் கரியானைத் தாதை தன்னை
என்னானைக் கன்றினையென் ஈசன் றன்னை
எறிநீர்த் திரையுகளுங் காவி ரிசூழ்
தென்னானைக் காவானைத் தேனைப் பாலைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6874:
மருந்தானை மந்திரிப்பார் மனத்து ளானை
வளர்மதியஞ் சடையானை மகிழ்ந்தென் னுள்ளத்
திருந்தானை இறப்பிலியைப் பிறப்பி லானை
இமையவர்தம் பெருமானை உமையா ளஞ்சக்
கருந்தான மதகளிற்றி னுரிபோர்த் தானைக்
கனமழுவாட் படையானைப் பலிகொண் ^ரூர்
திரிந்தானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6875:
முற்றாத வெண்டிங்கட் கண்ணி யானை
முந்நீர்நஞ் சுண்டிமையோர்க் கமுதம் நல்கும்
உற்றானைப் பல்லுயிர்க்குந் துணையா னானை
ஓங்காரத் துட்பொருளை உலக மெல்லாம்
பெற்றானைப் பின்னிறக்கஞ் செய்வான் றன்னைப்
பிரானென்று போற்றாதார் புரங்கள் மூன்றுஞ்
செற்றானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6876:
காராரு மணிமிடற்றெம் பெருமான் றன்னைக்
காதில்வெண் குழையானைக் கமழ்பூங் கொன்றைத்
தாரானைப் புலியதளி னாடை யானைத்
தானன்றி வேறொன்று மில்லா ஞானப்
பேரானை மணியார மார்பி னானைப்
பிஞ்ஞகனைத் தெய்வநான் மறைகள் பூண்ட
தேரானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6877:
பொய்யேது மில்லாத மெய்யன் றன்னைப்
புண்ணியனை நண்ணாதார் புரநீ றாக
எய்தானைச் செய்தவத்தின் மிக்கான் றன்னை
ஏறமரும் பெருமானை இடமா னேந்து
கையானைக் கங்காள வேடத் தானைக்
கட்டங்கக் கொடியானைக் கனல்போல் மேனிச்
செய்யானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6878:
கலையானைப் பாசுபதப் பாணி யானைக்
கனவயிரத் திரளானை மணிமா ணிக்க
மலையானை யென்றலையி னுச்சி யானை
வார்தருபுன் சடையானை மயான மன்னும்
நிலையானை வரியரவு நாணாக் கோத்து 
நினையாதார் புரமெரிய வளைத்த மேருச்
சிலையானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6879:
ஆதியனை எறிமணியின் ஓசை யானை
அண்டத்தார்க் கறிவொண்ணா தப்பால் மிக்க
சோதியனைத் தூமறையின் பொருளான் றன்னைச்
சுரும்பமரும் மலர்க்கொன்றைத் தொன்னுல் பூண்ட
வேதியனை அறமுரைத்த பட்டன் றன்னை
விளங்குமல ரயன்சிரங்கள் ஐந்தி லொன்றைச்
சேதியனைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6880:
மகிழ்ந்தானைக் கச்சியே கம்பன் றன்னை
மறவாது கழல்நினைந்து வாழ்த்தி யேத்திப்
புகழ்ந்தாரைப் பொன்னுலகம் ஆள்விப் பானைப்
பூதகணப் படையானைப் புறங்காட் டாடல்
உகந்தானைப் பிச்சையே யிச்சிப் பானை
ஒண்பவளத் திரளையென் னுள்ளத் துள்ளே
திகழ்ந்தானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6881:
நசையானை நால்வேதத் தப்பா லானை
நல்குரவுந் தீப்பிணிநோய் காப்பான் றன்னை
இசையானை எண்ணிறந்த குணத்தான் றன்னை
இடைமருதும் ஈங்கோயும் நீங்கா தேற்றின்
மிசையானை விரிகடலும் மண்ணும் விண்ணும்
மிகுதீயும் புனலெறிகாற் றாகி யெட்டுத்
திசையானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

6-63-6882:
பார்த்தானைக் காமனுடல் பொடியாய் வீழப்
பண்டயன்மா லிருவர்க்கும் அறியா வண்ணஞ்
சீர்த்தானைச் செந்தழல்போ லுருவி னானைத்
தேவர்கள்தம் பெருமானைத் திறமுன் னாதே
ஆர்த்தோடி மலையெடுத்த இலங்கை வேந்தன் 
ஆண்மையெலாங் கெடுத்தவன்றன் இடரப் போதே
தீர்த்தானைத் திருவானைக் காவு ளானைச்
செழுநீர்த் திரளைச்சென் றாடி னேனே. 

7-75-7985:
மறைகள் ஆயின நான்கும் 
 மற்றுள பொருள்களு மெல்லாந் 
துறையுந் தோத்திரத் திறையுந் 
 தொன்மையும் நன்மையு மாய 
அறையும் பூம்புனல் ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
இறைவன் என்றடி சேர்வார் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7986:
வங்கம் மேவிய வேலை 
 நஞ்செழ வஞ்சர்கள் கூடித் 
தங்கள் மேல்அட ராமை 
 உண்ணென உண்டிருள் கண்டன் 
அங்கம் ஓதிய ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
எங்கள் ஈசனென் பார்கள் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7987:
நீல வண்டறை கொன்றை 
 நேரிழை மங்கையோர் திங்கள் 
சால வாளர வங்கள் 
 தங்கிய செஞ்சடை எந்தை 
ஆல நீழலுள் ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
ஏலு மாறுவல் லார்கள் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7988:
தந்தை தாயுல குக்கோர் 
 தத்துவன் மெய்த்தவத் தோர்க்குப் 
பந்த மாயின பெருமான் 
 பரிசுடை யவர்திரு வடிகள் 
அந்தண் பூம்புனல் ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
எந்தை என்றடி சேர்வார் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7989:
கணைசெந் தீயர வந்நாண் 
 கல்வளை யுஞ்சிலை யாகத் 
துணைசெய் மும்மதில் மூன்றுஞ் 
 சுட்டவ னேயுல குய்ய 
அணையும் பூம்புனல் ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
இணைகொள் சேவடி சேர்வார் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7990:
விண்ணின் மாமதி சூடி 
 விலையிலி கலன்அணி விமலன் 
பண்ணின் நேர்மொழி மங்கை 
 பங்கினன் பசுவுகந் தேறி 
அண்ண லாகிய ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
எண்ணு மாறுவல் லார்கள் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7991:
தார மாகிய பொன்னித் 
 தண்டுறை ஆடி விழுத்தும் 
நீரில் நின்றடி போற்றி 
 நின்மலா கொள்ளென ஆங்கே 
ஆரங் கொண்டவெம் மானைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
ஈரம் உள்ளவர் நாளும் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7992:
உரவம் உள்ளதோர் உழையின் 
 உரிபுலி அதளுடை யானை 
விரைகொள் கொன்றையி னானை 
 விரிசடை மேற்பிறை யானை 
அரவம் வீக்கிய ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
இரவும் எல்லியும் பகலும் 
 ஏத்துவார் எமையுடை யாரே. 

7-75-7993:
வலங்கொள் வாரவர் தங்கள் 
 வல்வினை தீர்க்கும் மருந்து 
கலங்கக் காலனைக் காலாற் 
 காமனைக் கண்சிவப் பானை 
அலங்கல் நீர்பொரும் ஆனைக் 
 காவுடை ஆதியை நாளும் 
இலங்கு சேவடி சேர்வார் 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே. 

7-75-7994:
ஆழி யாற்கருள் ஆனைக் 
 காவுடை ஆதிபொன் னடியின் 
நீழ லேசர ணாக 
 நின்றருள் கூர நினைந்து 
வாழ வல்லவன் றொண்டன் 
 வண்டமிழ் மாலைவல் லார்போய் 
ஏழு மாபிறப் பற்று 
 எம்மையும் ஆளுடை யாரே.