திருவாரூர் (திருமூலட்டானம், திருவாரூர் பூங்கோயில்) ஆலய தேவாரம்

திருவாரூர் (திருமூலட்டானம், திருவாரூர் பூங்கோயில்) ஆலயம்
1-91-981:

சித்தம் தெளிவீர்காள், அத்தன் ஆரூரைப் 
பத்தி மலர்தூவ, முத்தி யாகுமே.

1-91-982:

பிறவி யறுப்பீர்காள், அறவன் ஆரூரை 
மறவா தேத்துமின், துறவி யாகுமே.

1-91-983:

துன்பந் துடைப்பீர்காள், அன்பன் அணியாரூர் 
நன்பொன் மலர்தூவ, இன்ப மாகுமே.

1-91-984:

உய்ய லுறுவீர்காள், ஐயன் ஆரூரைக் 
கையி னாற்றொழ, நையும் வினைதானே.

1-91-985:

பிண்டம் அறுப்பீர்காள், அண்டன் ஆரூரைக் 
கண்டு மலர்தூவ, விண்டு வினைபோமே.

1-91-986:

பாசம் அறுப்பீர்காள், ஈசன் அணியாரூர் 
வாச மலர்தூவ, நேச மாகுமே.

1-91-987:

வெய்ய வினைதீர, ஐயன் அணியாரூர் 
செய்ய மலர்தூவ, வைய முமதாமே.

1-91-988:

அரக்கன் ஆண்மையை, நெருக்கி னானாரூர் 
கரத்தி னாற்றொழத், திருத்த மாகுமே.

1-91-989:

துள்ளும் இருவர்க்கும், வள்ளல் ஆரூரை 
உள்ளு மவர்தம்மேல், விள்ளும் வினைதானே.

1-91-990:

கடுக்கொள் சீவரை, அடக்கி னானாரூர் 
எடுத்து வாழ்த்துவார், விடுப்பர் வேட்கையே.

1-91-991:

சீரூர் சம்பந்தன், ஆரூரைச் சொன்ன 
பாரூர் பாடலார், பேரா ரின்பமே.

1-105-1133:

பாடலன் நான்மறையன் படிபட்ட கோலத்தன் திங்கள் 
சூடலன் மூவிலைய சூலம் வலனேந்திக் 
கூடலர் மூவெயிலும் எரியுண்ணக் கூரெரிகொண் டெல்லி 
ஆடலன் ஆதிரையன் ஆரூர் அமர்ந்தானே.

1-105-1134:

சோலையில் வண்டினங்கள் சுரும்போ டிசைமுரலச் சூழ்ந்த 
ஆலையின் வெம்புகைபோய் முகில்தோயும் ஆரூரில் 
பாலொடு நெய்தயிரும் பயின்றாடும் பரமேட்டி பாதம் 
காலையும் மாலையும்போய்ப் பணிதல் கருமமே.

1-105-1135:

உள்ளமோர் இச்சையினால் உகந்தேத்தித் தொழுமின்தொண்டீர் மெய்யே 
கள்ளம் ஒழிந்திடுமின் கரவா திருபொழுதும் 
வெள்ளமோர் வார்சடைமேற் கரந்திட்ட வெள்ளேற்றான் மேய 
அள்ளல் அகன்கழனி ஆரூர் அடைவோமே.

1-105-1136:

வெந்துறு வெண்மழுவாட் படையான் மணிமிடற்றான் அரையின் 
ஐந்தலை யாடரவம் அசைத்தான் அணியாரூர்ப் 
பைந்தளிர்க் கொன்றையந்தார்ப் பரமன் அடிபரவப் பாவம் 
நைந்தறும் வந்தணையும் நாடொறும் நல்லனவே.

1-105-1137:

வீடு பிறப்பெளிதாம் அதனை வினவுதிரேல் வெய்ய 
காடிட மாகநின்று கனலேந்திக் கைவீசி 
ஆடும் அவிர்சடையான் அவன்மேய ஆரூரைச் சென்று 
பாடுதல் கைதொழுதல் பணிதல் கருமமே.

1-105-1138:

கங்கையோர் வார்சடைமேற் கரந்தான் கிளிமழலைக் கேடில் 
மங்கையோர் கூறுடையான் மறையான் மழுவேந்தும் 
அங்கையி னான்அடியே பரவி யவன்மேய ஆரூர் 
தங்கையினாற் றொழுவார் தடுமாற் றறுப்பாரே.

1-105-1139:

நீறணி மேனியனாய் நிரம்பா மதிசூடி நீண்ட 
ஆறணி வார்சடையான் ஆரூர் இனிதமர்ந்தான் 
சேறணி மாமலர்மேல் பிரமன் சிரமரிந்த செங்கண் 
ஏறணி வெல்கொடியான் அவனெம் பெருமானே.

1-105-1140:

வல்லியந் தோலுடையான் வளர்திங்கள் கண்ணியினான் வாய்த்த 
நல்லியல் நான்முகத்தோன் தலையின் னறவேற்றான் 
அல்லியங் கோதைதன்னை ஆகத் தமர்ந்தருளி ஆரூர்ப் 
புல்லிய புண்ணியனைத் தொழுவாரும் புண்ணியரே.

1-105-1141:

செந்துவர் ஆடையினார் உடைவிட்டு நின்றுழல்வார் சொன்ன 
இந்திர ஞாலமொழிந் தின்புற வேண்டுதிரேல் 
அந்தர மூவெயிலு மரணம் எரிய[ட்டி ஆரூர்த் 
தந்திர மாவுடையான் அவனெந் தலைமையனே.

1-105-1142:

நல்ல புனற்புகலித் தமிழ்ஞான சம்பந்தன் நல்ல 
அல்லி மலர்க்கழனி ஆரூர் அமர்ந்தானை 
வல்லதோ ரிச்சையினால் வழிபாடிவை பத்தும் வாய்க்கச் 
சொல்லுதல் கேட்டல்வல்லார் துன்பந் துடைப்பாரே.

2-79-2324:

கவனமாய்ச் சோடையாய் நாவெழாப் 
பஞ்சுதோய்ச் சட்ட வுண்டு 
சிவனதாட் சிந்தியாப் பேதைமார் 
போலநீ வெள்கி னாயே 
கவனமாய்ப் பாய்வதோர் ஏறுகந் 
தேறிய காள கண்டன் 
அவனதா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2325:

தந்தையார் போயினார் தாயரும் 
போயினார் தாமும் போவார் 
கொந்தவேல் கொண்டொரு கூற்றத்தார் 
பார்க்கின்றார் கொண்டு போவார் 
எந்தநாள் வாழ்வதற் கேமனம் 
வைத்தியால் ஏழை நெஞ்சே 
அந்தணா ரூர்தொழு துய்யலா 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2326:

நிணங்குடர் தோல்நரம் பென்புசேர் 
ஆக்கைதான் நிலாய தன்றால் 
குணங்களார்க் கல்லது குற்றம்நீங் 
காதெனக் குலுங்கி னாயே 
வணங்குவார் வானவர் தானவர் 
வைகலும் மனங்கொ டேத்தும் 
அணங்கனா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2327:

நீதியால் வாழ்கிலை நாள்செலா 
நின்றன நித்த நோய்கள் 
வாதியா ஆதலால் நாளும்நாள் 
இன்பமே மருவி னாயே 
சாதியார் கின்னரர் தருமனும் 
வருணனும் ஏத்து முக்கண் 
ஆதியா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2328:

பிறவியால் வருவன கேடுள 
ஆதலாற் பெரிய இன்பத் 
துறவியார்க் கல்லது துன்பம்நீங் 
காதெனத் தூங்கி னாயே 
மறவல்நீ மார்க்கமே நண்ணினாய் 
தீர்த்தநீர் மல்கு சென்னி 
அறவனா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2329:

செடிகொள்நோ யாக்கையம் பாம்பின்வாய்த் 
தேரையாய்ச் சிறு பறவை 
கடிகொள்பூந் தேன்சுவைத் தின்புற 
லாமென்று கருதி னாயே 
முடிகளால் வானவர் முன்பணிந் 
தன்பரா யேத்து முக்கண் 
அடிகளா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2330:

ஏறுமால் யானையே சிவிகையந் 
தளகமீச் சேர்ப்பி வட்டில் 
மாறிவா ழுடம்பினார் படுவதோர் 
நடலைக்கு மயங்கி னாயே 
மாறிலா வனமுலை மங்கையோர் 
பங்கினர் மதியம் வைத்த 
ஆறனா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2331:

என்பினாற் கழிநிரைத் திறைச்சிமண் 
சுவரெறிந் திதுநம் இல்லம் 
புன்புலால் நாறுதோல் போர்த்துப்பொல் 
லாமையான் முகடு கொண்டு 
முன்பெலாம் ஒன்பது வாய்தலார் 
குரம்பையின் மூழ்கி டாதே 
அன்பனா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2332:

தந்தைதாய் தன்னுடன் தோன்றினார் 
புத்திரர் தார மென்னும் 
பந்தம்நீங் காதவர்க் குய்ந்துபோக் 
கில்லெனப் பற்றி னாயே 
வெந்தநீ றாடியார் ஆதியார் 
சோதியார் வேத கீதர் 
எந்தையா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2333:

நெடியமால் பிரமனும் நீண்டுமண் 
ணிடந்தின்னம் நேடிக் காணாப் 
படியனார் பவளம்போல் உருவனார் 
பனிவளர் மலையாள் பாக 
வடிவனார் மதிபொதி சடையனார் 
மணியணி கண்டத் தெண்டோ ள் 
அடிகளா ரூர்தொழு துய்யலாம் 
மையல்கொண் டஞ்சல் நெஞ்சே.

2-79-2334:

பல்லிதழ் மாதவி அல்லிவண் 
டியாழ்செயுங் காழி ய[ரன் 
நல்லவே நல்லவே சொல்லிய 
ஞானசம் பந்தன் ஆரூர் 
எல்லியம் போதெரி யாடுமெம் 
மீசனை யேத்து பாடல் 
சொல்லவே வல்லவர் தீதிலார் 
ஓதநீர் வைய கத்தே.

2-101-2561:

பருக்கையானை மத்தகத் தரிக்குலத் துகிர்ப்புக 
நெருக்கிவாய நித்திலந் நிரக்குநீள் பொருப்பனுர் 
கருக்கொள்சோலை சூழநீடு மாடமாளி கைக்கொடி 
அருக்கன்மண்ட லத்தணாவும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2562:

விண்டவெள்ளெ ருக்கலர்ந்த வன்னிகொன்றை மத்தமும் 
இண்டைகொண்ட செஞ்சடை முடிச்சிவ னிருந்தவு[ர் 
கெண்டைகொண் டலர்ந்தகண்ணி னார்கள்கீத வோசைபோய் 
அண்டரண்டம் ஊடறுக்கும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2563:

கறுத்தநஞ்சம் உண்டிருண்ட கண்டர்காலன் இன்னுயிர் 
மறுத்துமாணி தன்றனாகம் வண்மைசெய்த மைந்தனுர் 
வெறித்துமேதி யோடிமூசு வள்ளைவெள்ளை நீள்கொடி 
அறுத்துமண்டி யாவிபாயும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2564:

அஞ்சுமொன்றி ஆறுவீசி நீறுபூசி மேனியில் 
குஞ்சியார வந்திசெய்ய அஞ்சலென்னி மன்னுமூர் 
பஞ்சியாரு மெல்லடிப் பணைத்தகொங்கை நுண்ணிடை 
அஞ்சொலார் அரங்கெடுக்கும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2565:

சங்குலாவு திங்கள்சூடி தன்னையுன்னு வார்மனத் 
தங்குலாவி நின்றஎங்க ளாதிதேவன் மன்னுமூர் 
தெங்குலாவு சோலைநீடு தேனுலாவு செண்பகம் 
அங்குலாவி யண்டநாறும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2566:

கள்ளநெஞ்ச வஞ்சகக் கருத்தைவிட் டருத்தியோ 
டுள்ளமொன்றி யுள்குவார் உளத்துளான் உகந்தவு[ர் 
துள்ளிவாளை பாய்வயற் சுரும்புலாவு நெய்தல்வாய் 
அள்ளல்நாரை ஆரல்வாரும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2567:

கங்கைபொங்கு செஞ்சடைக் கரந்தகண்டர் காமனை 
மங்கவெங்க ணால்விழித்த மங்கைபங்கன் மன்னுமூர் 
தெங்கினுடு போகிவாழை கொத்திறுத்து மாவின்மேல் 
அங்கண்மந்தி முந்தியேறும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2568:

வரைத்தல மெடுத்தவன் முடித்தலம் முரத்தொடும் 
நெரித்தவன் புரத்தைமுன் னெரித்தவன் னிருந்தவு[ர் 
நிரைத்தமாளி கைத்திருவின் நேரனார்கள் வெண்ணகை 
அரத்தவாய் மடந்தைமார்கள் ஆடுமாரூ ரென்பதே.

2-101-2569:

இருந்தவன் கிடந்தவன் னிடந்துவிண் பறந்துமெய் 
வருந்தியும் அளப்பொணாத வானவன் மகிழ்ந்தவு[ர் 
செருந்திஞாழல் புன்னைவன்னி செண்பகஞ் செழுங்குரா 
அரும்புசோலை வாசநாறும் அந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2570:

பறித்தவெண் டலைக்கடுப் படுத்தமேனி யார்தவம் 
வெறித்தவேடன் வேலைநஞ்சம் உண்டகண்டன் மேவுமூர் 
மறித்துமண்டு வண்டல்வாரி மிண்டுநீர் வயற்செநெல் 
அறுத்தவா யசும்புபாயு மந்தணாரூ ரென்பதே.

2-101-2571:

வல்லிசோலை சூதநீடு மன்னுவீதி பொன்னுலா 
அல்லிமா தமர்ந்திருந்த அந்தணாரூ ராதியை 
நல்லசொல்லும் ஞானசம் பந்தன்நாவின் இன்னுரை 
வல்லதொண்டர் வானமாள வல்லர்வாய்மை யாகவே.

3-45-3277:

அந்த மாயுல காதியு மாயினான் 
வெந்த வெண்பொடிப் பூசிய வேதியன் 
சிந்தை யேபுகுந் தான்திரு வாரூரெம் 
எந்தை தானெனை யேன்றுகொ ளுங்கொலோ.

3-45-3278:

கருத்த னேகரு தார்புரம் மூன்றெய்த 
ஒருத்த னேஉமை யாளொரு கூறனே 
திருத்த னேதிரு ஆரூரெந் தீவண்ண 
அருத்த வென்னெனை யஞ்சலென் னாததே.

3-45-3279:

மறையன் மாமுனி வன்மரு வார்புரம் 
இறையின் மாத்திரை யில்லெரி ய[ட்டினான் 
சிறைவண் டார்பொழில் சூழ்திரு ஆரூரெம் 
இறைவன் தானெனை யேன்றுகொ ளுங்கொலோ.

3-45-3280:

பல்லில் ஓடுகை யேந்திப் பலிதிரிந் 
தெல்லி வந்திடு காட்டெரி யாடுவான் 
செல்வம் மல்கிய தென்திரு ஆரூரான் 
அல்லல் தீர்த்தெனை யஞ்சலெ னுங்கொலோ.

3-45-3281:

குருந்த மேறிக் கொடிவிடு மாதவி 
விரிந்த லர்ந்த விரைகமழ் தேன்கொன்றை 
திருந்து மாடங்கள் சூழ்திரு ஆரூரான் 
வருந்தும் போதெனை வாடலெ னுங்கொலோ.

3-45-3282:

வார்கொள் மென்முலை யாளொரு பாகமா 
ஊர்க ளாரிடு பிச்சைகொள் உத்தமன் 
சீர்கொள் மாடங்கள் சூழ்திரு ஆரூரான் 
ஆர்க ணாவெனை அஞ்சலெ னாததே.

3-45-3283:

வளைக்கை மங்கைநல் லாளையோர் பாகமாத் 
துளைக்கை யானை துயர்படப் போர்த்தவன் 
திளைக்குந் தண்புனல் சூழ்திரு ஆரூரான் 
இளைக்கும் போதெனை யேன்றுகொ ளுங்கொலோ.

3-45-3284:

இலங்கை மன்னன் இருபது தோளிறக் 
கலங்கக் கால்விர லாற்கடைக் கண்டவன் 
வலங்கொள் மாமதில் சூழ்திரு ஆரூரான் 
அலங்கல் தந்தெனை யஞ்சலெ னுங்கொலோ.

3-45-3285:

நெடிய மாலும் பிரமனும் நேர்கிலாப் 
படிய வன்பனி மாமதிச் சென்னியான் 
செடிகள் நீக்கிய தென்திரு ஆரூரெம் 
அடிகள் தானெனை யஞ்சலெ னுங்கொலோ.

3-45-3286:

மாசு மெய்யினர் வண்துவ ராடைகொள் 
காசை போர்க்குங் கலதிகள் சொற்கொளேல் 
தேசம் மல்கிய தென்திரு ஆரூரெம் 
ஈசன் தானெனை யேன்றுகொ ளுங்கொலோ.

3-45-3287:

வன்னி கொன்றை மதியொடு கூவிளஞ் 
சென்னி வைத்த பிரான்திரு ஆரூரை 
மன்னு காழியுள் ஞானசம் பந்தன்வாய்ப் 
பன்னு பாடல்வல் லார்க்கில்லை பாவமே.

4-4-4190:

பாடிளம் பூதத்தி னானும் 
பவளச்செவ் வாய்வண்ணத் தானுங் 
கூடிள மென்முலை யாளைக் 
கூடிய கோலத்தி னானும் 
ஓடிள வெண்பிறை யானும் 
ஒளிதிகழ் சூலத்தி னானும் 
ஆடிளம் பாம்பசைத் தானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4191:

நரியைக் குதிரைசெய் வானும் 
நரகரைத் தேவுசெய் வானும் 
விரதங்கொண் டாடவல் லானும் 
விச்சின்றி நாறுசெய் வானும் 
முரசதிர்ந் தானை முன்னோட 
முன்பணிந் தன்பர்கள் ஏத்த 
அரவரைச் சாத்திநின் றானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4192:

நீறுமெய் பூசவல் லானும் 
நினைப்பவர் நெஞ்சத்து ளானும் 
ஏறுகந் தேறவல் லானும் 
எரிபுரை மேனியி னானும் 
நாறு கரந்தையி னானும் 
நான்மறைக் கண்டத்தி னானும் 
ஆறு சடைக்கரந் தானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4193:

கொம்புநல் வேனி லவனைக் 
குழைய முறுவல்செய் தானுஞ் 
செம்புனல் கொண்டெயில் மூன்றுந் 
தீயெழக் கண்சிவந் தானும் 
வம்புநற் கொன்றையி னானும் 
வாட்கண்ணி வாட்டம தெய்த 
அம்பர ஈருரி யானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4194:

ஊழி யளக்கவல் லானும் 
உகப்பவர் உச்சியுள் ளானுந் 
தாழிளஞ் செஞ்சடை யானுந் 
தண்ணமர் திண்கொடி யானுந் 
தோழியர் தூதிடை யாடத் 
தொழுதடி யார்கள் வணங்க 
ஆழி வளைக்கையி னானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4195:

ஊர்திரை வேலையுள் ளானும் 
உலகிறந் தொண்பொரு ளானுஞ் 
சீர்தரு பாடலுள் ளானுஞ் 
செங்கண் விடைக்கொடி யானும் 
வார்தரு பூங்குழ லாளை 
மருவி யுடன்வைத் தவனும் 
ஆதிரை நாளுகந் தானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4196:

தொழற்கங்கை துன்னிநின் றார்க்குத் 
தோன்றி யருளவல் லானுங் 
கழற்கங்கை பன்மலர் கொண்டு 
காதல் கனற்றநின் றானுங் 
குழற்கங்கை யாளையுள் வைத்துக் 
கோலச் சடைக்கரந் தானும் 
அழற்கங்கை ஏந்தவல் லானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4197:

ஆயிரந் தாமரை போலும் 
ஆயிரஞ் சேவடி யானும் 
ஆயிரம் பொன்வரை போலும் 
ஆயிரந் தோளுடை யானும் 
ஆயிர ஞாயிறு போலும் 
ஆயிர நீண்முடி யானும் 
ஆயிரம் பேருகந் தானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4198:

வீடரங் காநிறுப் பானும் 
விசும்பினை வேதி தொடர 
ஓடரங் காகவைத் தானும் 
ஓங்கியோ ரூழியுள் ளானுங் 
காடரங் காமகிழ்ந் தானுங் 
காரிகை யார்கள் மனத்துள் 
ஆடரங் கத்திடை யானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-4-4199:

பையஞ் சுடர்விடு நாகப் 
பள்ளிகொள் வானுள்ளத் தானுங் 
கையஞ்சு நான்குடை யானைக் 
கால்விர லாலடர்த் தானும் 
பொய்யஞ்சி வாய்மைகள் பேசிப் 
புகழ்புரிந் தார்க்கருள் செய்யும் 
ஐயஞ்சின் அப்புறத் தானும் 
ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.

4-5-4200:

மெய்யெலாம் வெண்ணீறு சண்ணித்த 
மேனியான் தாள்தொ ழாதே 
உய்யலா மென்றெண்ணி உறிதூக்கி 
யுழிதந்தென் உள்ளம் விட்டுக் 
கொய்யுலா மலர்ச்சோலைக் குயில்கூவ 
மயிலாலும் ஆரூ ரரைக் 
கையினாற் றொழா தொழிந்து 
கனியிருக்கக் காய்கவர்ந்த கள்வனேனே.

4-5-4201:

என்பிருத்தி நரம்புதோல் புகப்பெய்திட் 
டென்னையோர் உருவ மாக்கி 
இன்பிருத்தி முன்பிருந்த வினைதீர்த்திட் 
டென்னுள்ளங் கோயி லாக்கி 
அன்பிருத்தி அடியேனைக் கூழாட்கொண் 
டருள்செய்த ஆரூ ரர்தம் 
முன்பிருக்கும் விதியின்றி முயல்விட்டுக் 
காக்கைப்பின் போன வாறே.

4-5-4202:

பெருகுவித்தென் பாவத்தைப் பண்டெலாங் 
குண்டர்கள்தஞ் சொல்லே கேட்டு 
உருகுவித்தென் உள்ளத்தின் உள்ளிருந்த 
கள்ளத்தைத் தள்ளிப் போக்கி 
அருகுவித்துப் பிணிகாட்டி ஆட்கொண்டு 
பிணிதீர்த்த ஆரூ ரர்தம் 
அருகிருக்கும் விதியின்றி அறமிருக்க 
மறம்விலைக்குக் கொண்ட வாறே.

4-5-4203:

குண்டானாய்த் தலைபறித்துக் குவிமுலையார் 
நகைகாணா துழிதர் வேனைப் 
பண்டமாப் படுத்தென்னைப் பால்தலையிற் 
றெளித்துத்தன் பாதங் காட்டித் 
தொண்டெலா மிசைபாடத் தூமுறுவல் 
அருள்செய்யும் ஆரூ ரரைப் 
பண்டெலாம் அறியாதே பனிநீராற் 
பரவைசெயப் பாவித் தேனே.

4-5-4204:

துன்னாகத் தேனாகித் துர்ச்சனவர் 
சொற்கேட்டுத் துவர்வாய்க் கொண்டு 
என்னாகத் திரிதந்தீங் கிருகையேற் 
றிடவுண்ட ஏழை யேன்நான் 
பொன்னாகத் தடியேனைப் புகப்பெய்து 
பொருட்படுத்த ஆரூ ரரை 
என்னாகத் திருத்தாதே ஏதன்போர்க் 
காதனாய் அகப்பட் டேனே.

4-5-4205:

பப்போதிப் பவணனாய்ப் பறித்ததொரு 
தலையோடே திரிதர் வேனை 
ஒப்போட வோதுவித்தென் உள்ளத்தின் 
உள்ளிருந்தங் குறுதி காட்டி 
அப்போதைக் கப்போதும் அடியவர்கட் 
காரமுதாம் ஆரூ ரரை 
எப்போது நினையாதே இருட்டறையின் 
மலடுகறந் தெய்த்த வாறே.

4-5-4206:

கதியொன்றும் அறியாதே கண்ணழலத் 
தலைபறித்துக் கையில் உண்டு 
பதியொன்று நெடுவீதிப் பலர்காண 
நகைநாணா துழிதர் வேற்கு 
மதிதந்த ஆருரில் வார்தேனை 
வாய்மடுத்துப் பருகி உய்யும் 
விதியின்றி மதியிலியேன் விளக்கிருக்க 
மின்மினித்தீக் காய்ந்த வாறே.

4-5-4207:

பூவையாய்த் தலைபறித்துப் பொறியற்ற 
சமண்நீசர் சொல்லே கேட்டுக் 
காவிசேர் கண்மடவார்க் கண்டோ டிக் 
கதவடைக்குங் கள்வ னேன்றன் 
ஆவியைப் போகாமே தவிர்த்தென்னை 
யாட்கொண்ட ஆரூ ரரைப் 
பாவியேன் அறியாதே பா|ரிற் 
பயிக்கம்புக் கெய்த்த வாறே.

4-5-4208:

ஒட்டாத வாளவுணர் புரம்மூன்றும் 
ஓரம்பின் வாயின் வீழக் 
கட்டானைக் காமனையுங் காலனையுங் 
கண்ணினொடு காலின் வீழ 
அட்டானை ஆரூரில் அம்மானை 
ஆர்வச்செற் றக்கு ரோதந் 
தட்டானைச் சாராதே தவமிருக்க 
அவஞ்செய்து தருக்கி னேனே.

4-5-4209:

மறுத்தானோர் வல்லரக்கன் ஈரைந்து 
முடியினொடு தோளுந் தாளும் 
இறுத்தானை எழில்முளரித் தவிசின்மிசை 
இருத்தான்றன் தலையி லொன்றை 
அறுத்தானை ஆரூரில் அம்மானை 
ஆலாலம் உண்டு கண்டங் 
கறுத்தானைக் கருதாதே கரும்பிருக்க 
இரும்புகடித் தெய்த்த வாறே.

4-19-4345:

சூலப் படையானைச் சூழாக வீழருவிக் 
கோலத்தோட் குங்குமஞ்சேர் குன்றெட் டுடையானைப் 
பாலொத்த மென்மொழியாள் பங்கனைப் பாங்காய 
ஆலத்தின் கீழானை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4346:

பக்கமே பாரிடங்கள் சூழப் படுதலையிற் 
புக்கவு[ர்ப் பிச்சையேற் றுண்டு பொலிவுடைத்தாய்க் 
கொக்கிறகின் தூவல் கொடியெடுத்த கோவணத்தோ 
டக்கணிந்த அம்மானை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4347:

சேய உலகமுஞ் செல்சார்வு மானானை 
மாயப்போர் வல்லானை மாலைதாழ் மார்பனை 
வேயொத்த தோளியர்தம் மென்முலைமேல் தண்சாந்தின் 
ஆயத் திடையானை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4348:

ஏறேற்ற மாவேறி எண்கணமும் பின்படர 
மாறேற்றார் வல்லரணஞ் சீறி மயானத்தின் 
நீறேற்ற மேனியானாய் நீள்சடைமேல் நீர்ததும்ப 
ஆறேற்ற அந்தணனை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4349:

தாங்கோல வெள்ளெலும்பு பூண்டுதம் ஏறேறிப் 
பாங்கான வு[ர்க்கெல்லாஞ் செல்லும் பரமனார் 
தேங்காவி நாறுந் திருவாரூர்த் தொன்னகரில் 
பூங்கோயி லுள்மகிழ்ந்து போகா திருந்தாரே.

4-19-4350:

எம்பட்டம் பட்ட முடையானை யேர்மதியின் 
நும்பட்டஞ் சேர்ந்த நுதலானை அந்திவாய்ச் 
செம்பட் டுடுத்துச் சிறுமா னுரியாடை 
அம்பட் டசைத்தானை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4351:

போழொத்த வெண்மதியஞ் சூடிப் பொலிந்திலங்கு 
வேழத் துரிபோர்த்தான் வெள்வளையாள் தான்வெருவ 
ஊழித்தீ யன்னானை ஓங்கொலிமாப் பூண்டதோர் 
ஆழித்தேர் வித்தகனை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4352:

வஞ்சனையா ரார்பாடுஞ் சாராத மைந்தனைத் 
துஞ்சிருளில் ஆடல் உகந்தானைத் தன்தொண்டர் 
நெஞ்சிருள் கூரும் பொழுது நிலாப்பாரித் 
தஞ்சுடராய் நின்றானை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4353:

காரமுது கொன்றை கடிநாறு தண்ணென்ன 
நீரமுது கோதையோ டாடிய நீள்மார்பன் 
பேரமுத முண்டார்கள் உய்யப் பெருங்கடல்நஞ் 
சாரமுதா வுண்டானை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4354:

தாட வுடுக்கையன் தாமரைப்பூஞ் சேவடியன் 
கோடலா வேடத்தன் கொண்டதோர் வீணையினான் 
ஆடரவக் கிண்கிணிக்கால் அன்னானோர் சேடனை 
ஆடுந்தீக் கூத்தனை நான்கண்ட தாரூரே.

4-19-4355:

மஞ்சாடு குன்றடர வு[ன்றி மணிவிரலாற் 
றுஞ்சாப்போர் வாளரக்கன் றோள்நெரியக் கண்குருதிச் 
செஞ்சாந் தணிவித்துத் தன்மார்பில் பால்வெண்ணீற் 
றஞ்சாந் தணிந்தானை நான்கண்ட தாரூரே.

4-20-4356:

காண்டலேகருத் தாய்நினைந்திருந் 
தேன்மனம்புகுந் தாய்கழலடி 
பூண்டுகொண் டொழிந்தேன் 
புறம்போயி னாலறையோ 
ஈண்டுமாடங்கள் நீண்டமாளிகை 
மேலெழுகொடி வானிளம்மதி 
தீண்டிவந் துலவுந் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-20-4357:

கடம்படந்நட மாடினாய்களை 
கண்ணெனக்கொரு காதல்செய்தடி 
ஒடுங்கி வந்தடைந் 
தேனொழிப்பாய் பிழைப்பவெல்லாம் 
முடங்கிறால்முது நீர்மலங்கிள 
வாளைசெங்கயல் சேல்வரால்களி 
றடைந்த தண்கழனி 
அணியாரூ ரம்மானே.

4-20-4358:

அருமணித்தடம் பூண்முலை 
அரம்பையரொ டருளிப்பாடியர் 
உரிமையிற் றொழுவார் 
உத்திர பல்கணத்தார் 
விரிசடைவிர திகளந்தணர் 
சைவர்பாசுப தர்கபாலிகள் 
தெருவினிற் பொலியுந் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-20-4359:

பூங்கழல்தொழு தும்பரவியும் 
புண்ணியாபுனி தாவுன்பொற்கழல் 
ஈங்கிருக்கப் பெற்றேன் 
என்னகுறை யுடையேன் 
ஓங்குதெங்கிலை யார்கமுகிப 
வாழைமாவொடு மாதுளம்பல 
தீங்கனி சிதறுந் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-20-4360:

நீறுசேர்செழு மார்பினாய்நிரம் 
பாமதியொடு நீள்சடையிடை 
ஆறுபாய வைத்தாய் 
அடியே அடைந்தொழிந்தேன் 
ஏறிவண்டொடு தும்பியஞ்சிற 
கூன்றவிண்ட மலரிதழ்வழி 
தேறல்பாய்ந் தொழுகுந் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-20-4361:

அளித்துவந்தடி கைதொழுமவர் 
மேல்வினைகெடு மென்றிவையகங் 
களித்துவந் துடனே 
கலந்தாடக் காதலராய்க் 
குளித்துமூழ்கியுந் தூவியுங்குடைந் 
தாடுகோதையர் குஞ்சியுள்புகத் 
தெளிக்குந் தீர்த்தமறாத் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-20-4362:

திரியுமூவெயில் தீயெழச்சிலை 
வாங்கிநின்றவ னேயென்சிந்தையுட் 
பிரியுமா றெங்ஙனே 
பிழைத்தேயும் போகலொட்டேன் 
பெரியசெந்நெற் பிரம்புரிகெந்த 
சாலிதிப்பிய மென்றிவையகத் 
தரியுந் தண்கழனி 
யணியாரூ ரம்மானே.

4-20-4363:

பிறத்தலும்பிறந் தாற்பிணிப்பட 
வாய்ந்தசைந்துட லம்புகுந்துநின் 
றிறக்குமா றுளதே 
இழித்தேன் பிறப்பினைநான் 
அறத்தையேபுரிந் தமனத்தனாய் 
ஆர்வச்செற்றக்கு ரோதநீக்கியுன் 
திறத்தனாய் ஒழிந்தேன் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-20-4364:

முளைத்தவெண்பிறை மொய்சடையுடை 
யாயெப்போதுமென் னெஞ்சிடங்கொள்ள 
வளைத்துக் கொண்டிருந்தேன் 
வலிசெய்து போகலொட்டேன் 
அளைப்பிரிந்த அலவன்போய்ப்புகு 
தந்தகாலமுங் கண்டுதன்பெடை 
திளைக்குந் தண்கழனித் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-20-4365:

நாடினார்கம லம்மலரய 
னோடிரணியன் ஆகங்கீண்டவன் 
நாடிக் காணமாட்டாத் 
தழலாய நம்பானைப் 
பாடுவார்பணி வார்பல்லாண்டிசை 
கூறுபத்தர்கள் சித்தத்துள்புக்குத் 
தேடிக் கண்டுகொண்டேன் 
திருவாரூ ரம்மானே.

4-21-4366:

முத்து விதான மணிப்பொற் கவரி முறையாலே 
பத்தர்க ளோடு பாவையர் சூழப் பலிப்பின்னே 
வித்தகக் கோல வெண்டலை மாலை விரதிகள் 
அத்தன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4367:

நணியார் சேயார் நல்லார் தீயார் நாடோ றும் 
பிணிதான் தீரும் என்று பிறங்கிக் கிடப்பாரும் 
மணியே பொன்னே மைந்தா மணாளா என்பார்கட் 
கணியான் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4368:

வீதிகள் தோறும் வெண்கொடி யோடுவி தானங்கள் 
சோதிகள் விட்டுச் சுடர்மா மணிகள் ஒளிதோன்றச் 
சாதிக ளாய பவளமு முத்துத் தாமங்கள் 
ஆதி ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4369:

குணங்கள் பேசிக் கூடிப் பாடித் தொண்டர்கள் 
பிணங்கித் தம்மிற் பித்தரைப் போலப் பிதற்றுவார் 
வணங்கி நின்று வானவர் வந்து வைகலும் 
அணங்கன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4370:

நிலவெண் சங்கும் பறையும் ஆர்ப்ப நிற்கில்லாப் 
பலரு மிட்ட கல்ல வடங்கள் பரந்தெங்குங் 
கலவ மஞ்ஞை காரென் றெண்ணிக் களித்துவந் 
தலம ராரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4371:

விம்மா வெருவா விழியாத் தெழியா வெருட்டுவார் 
தம்மாண் பிலராய்த் தரியார் தலையான் முட்டுவார் 
எம்மான் ஈசன் எந்தை எனப்பன் என்பார்கட் 
கம்மான் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4372:

செந்துவர் வாயார் செல்வன் சேவடி சிந்திப்பார் 
மைந்தர்க ளோடு மங்கையர் கூடிம யங்குவார் 
இந்திர னாதி வானவர் சித்தர் எடுத்தேத்தும் 
அந்திரன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4373:

முடிகள் வணங்கி மூவா தார்கண் முன்செல்ல 
வடிகொள் வேய்த்தோள் வான்அர மங்கையர் பின்செல்லப் 
பொடிகள் பூசிப் பாடுந் தொண்டர் புடைசூழ 
அடிகள் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4374:

துன்பம் நும்மைத் தொழாத நாள்கள் என்பாரும் 
இன்பம் நும்மை யேத்து நாள்கள் என்பாரும் 
நும்பின் எம்மை நுழையப் பணியே என்பாரும் 
அன்பன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-21-4375:

பாரூர் பௌவத் தானைப் பத்தர் பணிந்தேத்தச் 
சீரூர் பாடல் ஆடல் அறாத செம்மாப்பார்ந் 
தோரூர் ஒழியா துலகம் எங்கும் எடுத்தேத்தும் 
ஆரூ ரன்றன் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.

4-52-4656:

படுகுழிப் பவ்வத் தன்ன 
பண்டியைப் பெய்த வாற்றாற் 
கெடுவதிம் மனிதர் வாழ்க்கை 
காண்டொறுங் கேது கின்றேன் 
முடுகுவர் இருந்துள் ஐவர் 
மூர்க்கரே இவர்க ளோடும் 
அடியனேன் வாழ மாட்டேன் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4657:

புழுப்பெய்த பண்டி தன்னைப் 
புறமொரு தோலால் மூடி 
ஒழுக்கறா ஒன்ப துவாய் 
ஒற்றுமை யொன்று மில்லை 
சழக்குடை இதனுள் ஐவர் 
சங்கடம் பலவுஞ் செய்ய 
அழிப்பனாய் வாழ மாட்டேன் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4658:

பஞ்சின்மெல் லடியி னார்கள் 
பாங்கரா யவர்கள் நின்று 
நெஞ்சில்நோய் பலவுஞ் செய்து 
நினையினும் நினைய வொட்டார் 
நஞ்சணி மிடற்றி னானே 
நாதனே நம்ப னேநான் 
அஞ்சினேற் கஞ்ச லென்னீர் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4659:

கெண்டையந் தடங்கண் நல்லார் 
தம்மையே கெழும வேண்டிக் 
குண்டராய்த் திரிதந் தைவர் 
குலைத்திடர்க் குழியில் நுக்கக் 
கண்டுநான் தரிக்க கில்லேன் 
காத்துக்கொள் கறைசேர் கண்டா 
அண்டவா னவர்கள் போற்றும் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4660:

தாழ்குழல் இன்சொல் நல்லார் 
தங்களைத் தஞ்ச மென்று 
ஏழையே னாகி நாளும் 
என்செய்கேன் எந்தை பெம்மான் 
வாழ்வதேல் அரிது போலும் 
வைகலும் ஐவர் வந்து 
ஆழ்குழிப் படுத்த வாற்றேன் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4661:

மாற்றமொன் றருள கில்லீர் 
மதியிலேன் விதியி லாமை 
சீற்றமுந் தீர்த்தல் செய்யீர் 
சிக்கன வுடைய ராகிக் 
கூற்றம்போல் ஐவர் வந்து 
குலைத்திட்டுக் கோகு செய்ய 
ஆற்றவுங் கில்லேன் நாயேன் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4662:

உயிர்நிலை யுடம்பே காலா 
உள்ளமே தாழி யாகத் 
துயரமே ஏற்ற மாகத் 
துன்பக்கோ லதனைப் பற்றிப் 
பயிர்தனைச் சுழிய விட்டுப் 
பாழ்க்குநீர் இறைத்து மிக்க 
அயர்வினால் ஐவர்க் காற்றேன் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4663:

கற்றதேல் ஒன்று மில்லை 
காரிகை யாரோ டாடிப் 
பெற்றதேற் பெரிதுந் துன்பம் 
பேதையேன் பிழைப்பி னாலே 
முற்றினால் ஐவர் வந்து 
முறைமுறை துயரஞ் செய்ய 
அற்றுநான் அலந்து போனேன் 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4664:

பத்தனாய் வாழ மாட்டேன் 
பாவியேன் பரவி வந்து 
சித்தத்துள் ஐவர் தீய 
செய்வினை பலவுஞ் செய்ய 
மத்துறு தயிரே போல 
மறுகுமென் னுள்ளந் தானும் 
அத்தனே அமரர் கோவே 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-52-4665:

தடக்கைநா லைந்துங் கொண்டு 
தடவரை தன்னைப் பற்றி 
எடுத்தவன் பேர்க்க ஓடி 
இரிந்தன பூத மெல்லாம் 
முடித்தலை யனைத்துந் தோளும் 
முறிதர இறையே ய[ன்றி 
அடர்த்தருள் செய்த தென்னே 
ஆரூர்மூ லட்ட னீரே.

4-53-4666:

குழல்வலங் கொண்ட சொல்லாள் 
கோலவேற் கண்ணி தன்னைக் 
கழல்வலங் கொண்டு நீங்காக் 
கணங்களக் கணங்க ளார 
அழல்வலங் கொண்ட கையான் 
அருட்கதிர் எறிக்கும் ஆரூர் 
தொழல்வலங் கொண்டல் செய்வான் 
தோன்றினார் தோன்றி னாரே.

4-53-4667:

நாகத்தை நங்கை அஞ்ச 
நங்கையை மஞ்ஞை யென்று 
வேகத்தைத் தவிர நாகம் 
வேழத்தின் உரிவை போர்த்துப் 
பாகத்தின் நிமிர்தல் செய்யாத் 
திங்களை மின்னென் றஞ்சி 
ஆகத்திற் கிடந்த நாகம் 
அடங்கும்ஆ ரூர னார்க்கே.

4-53-4668:

தொழுதகங் குழைய மேவித் 
தோட்டிமை யுடைய தொண்டர் 
அழுதகம் புகுந்து நின்றார் 
அவரவர் போலும் ஆரூர் 
எழிலக நடுவெண் முத்த 
மன்றியும் ஏர்கொள் வேலிப் 
பொழிலகம் விளங்கு திங்கட் 
புதுமுகிழ் சூடி னாரே.

4-53-4669:

நஞ்சிருள் மணிகொள் கண்டர் 
நகையிருள் ஈமக் கங்குல் 
வெஞ்சுடர் விளக்கத் தாடி 
விளங்கினார் போலும் மூவா 
வெஞ்சுடர் முகடு தீண்டி 
வெள்ளிநா ராச மன்ன 
அஞ்சுடர் அணிவெண் டிங்கள் 
அணியும்ஆ ரூர னாரே.

4-53-4670:

எந்தளிர் நீர்மை கோல 
மேனியென் றிமையோ ரேத்தப் 
பைந்தளிர்க் கொம்ப ரன்ன 
படர்கொடி பயிலப் பட்டுத் 
தஞ்சடைத் தொத்தி னாலுந் 
தம்மதோர் நீர்மை யாலும் 
அந்தளிர் ஆகம் போலும் 
வடிவர்ஆ ரூர னாரே.

4-53-4671:

வானகம் விளங்க மல்கும் 
வளங்கெழு மதியஞ் சூடித் 
தானக மழிய வந்து 
தாம்பலி தேர்வர் போலும் 
ஊனகங் கழிந்த ஓட்டில் 
உண்பதும் ஒளிகொள் நஞ்சம் 
ஆனகம் அஞ்சும் ஆடும் 
அடிகள்ஆ ரூர னாரே.

4-53-4672:

அஞ்சணை கணையி னானை 
அழலுற அன்று நோக்கி 
அஞ்சணை குழலி னாளை 
அமுதமா அணைந்து நக்கு 
அஞ்சணை அஞ்சும் ஆடி 
ஆடர வாட்டு வார்தாம் 
அஞ்சணை வேலி ஆரூர் 
ஆதரித் திடங்கொண் டாரே.

4-53-4673:

வணங்கிமுன் அமரர் ஏத்த 
வல்வினை யான தீரப் 
பிணங்குடைச் சடையில் வைத்த 
பிறையுடைப் பெருமை யண்ணல் 
மணங்கம ழோதி பாகர் 
மதிநிலா வட்டத் தாடி 
அணங்கொடி மாட வீதி 
ஆரூரெம் அடிக ளாரே.

4-53-4674:

நகலிடம் பிறர்கட் காக 
நான்மறை யோர்கள் தங்கள் 
புகலிட மாகி வாழும் 
புகலிலி இருவர் கூடி 
இகலிட மாக நீண்டங் 
கீண்டெழில் அழல தாகி 
அகலிடம் பரவி யேத்த 
அடிகள்ஆ ரூர னாரே.

4-53-4675:

ஆயிரந் திங்கள் மொய்த்த 
அலைகடல் அமுதம் வாங்கி 
ஆயிரம் அசுரர் வாழும் 
அணிமதில் மூன்றும் வேவ 
ஆயிரந் தோளும் மட்டித் 
தாடிய அசைவு தீர 
ஆயிரம் அடியும் வைத்த 
அடிகள்ஆ ரூர னாரே.

4-102-5134:

குலம்பலம் பாவரு குண்டர்முன் 
னேநமக் குண்டுகொலோ 
அலம்பலம் பாவரு தண்புனல் 
ஆரூர் அவிர்சடையான் 
சிலம்பலம் பாவரு சேவடி 
யான்றிரு மூலத்தானம் 
புலம்பலம் பாவரு தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5135:

மற்றிட மின்றி மனைதுறந் 
தல்லுணா வல்லமணர் 
சொற்றிட மென்று துரிசுபட் 
டேனுக்கு முண்டுகொலோ 
விற்றிடம் வாங்கி விசயனோ 
டன்றொரு வேடுவனாய்ப் 
புற்றிடங் கொண்டான்றன் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5136:

ஒருவடி வின்றிநின் றுண்குண்டர் 
முன்னமக் குண்டுகொலோ 
செருவடி வெஞ்சிலை யாற்புரம் 
அட்டவன் சென்றடையாத் 
திருவுடை யான்றிரு வாரூர்த் 
திருமூலத் தானன்செங்கட் 
பொருவிடை யானடித் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5137:

மாசினை யேறிய மேனியர் 
வன்கண்ணர் மொண்ணரைவிட் 
டீசனை யேநினைந் தேசறு 
வேனுக்கும் உண்டுகொலோ 
தேசனை ஆரூர்த் திருமூலத் 
தானனைச் சிந்தைசெய்து 
பூசனைப் பூசரர் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5138:

அருந்தும் பொழுதுரை யாடா 
அமணர் திறமகன்று 
வருந்தி நினைந்தர னேயென்று 
வாழ்த்துவேற் குண்டுகொலோ 
திருந்திய மாமதில் ஆரூர்த் 
திருமூலத் தானனுக்குப் 
பொருந்துந் தவமுடைத் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5139:

வீங்கிய தோள்களுந் தாள்களு 
மாய்நின்று வெற்றரையே 
மூங்கைகள் போலுண்ணு மூடர்முன் 
னேநமக் குண்டுகொலோ 
தேங்கமழ் சோலைத்தென் னாரூர்த் 
திருமூலத் தானன்செய்ய 
பூங்கழ லானடித் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5140:

பண்ணிய சாத்திரப் பேய்கள் 
பறிதலைக் குண்டரைவிட் 
டெண்ணிற் புகழீசன் றன்னருள் 
பெற்றேற்கு முண்டுகொலோ 
திண்ணிய மாமதில் ஆரூர்த் 
திருமூலத் தானனெங்கள் 
புண்ணியன் றன்னடித் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5141:

கரப்பர்கள் மெய்யைத் தலைபறிக் 
கச்சுகம் என்னுங்குண்டர் 
உரைப்பன கேளாதிங் குய்யப்போந் 
தேனுக்கும் உண்டுகொலோ 
திருப்பொலி ஆரூர்த் திருமூலத் 
தானன் திருக்கயிலைப் 
பொருப்பன் விருப்பமர் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5142:

கையி லிடுசோறு நின்றுண்ணுங் 
காதல் அமணரைவிட் 
டுய்யும் நெறிகண் டிங்குய்யப் 
போந்தேனுக்கு முண்டுகொலோ 
ஐயன் அணிவயல் ஆரூர்த் 
திருமூலத் தானனுக்குப் 
பொய்யன் பிலாவடித் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-102-5143:

குற்ற முடைய அமணர் 
திறமது கையகன்றிட் 
டுற்ற கருமஞ்செய் துய்யப்போந் 
தேனுக்கும் உண்டுகொலோ 
மற்பொலி தோளான் இராவணன் 
றன்வலி வாட்டுவித்த 
பொற்கழ லானடித் தொண்டர்க்குத் 
தொண்டராம் புண்ணியமே.

4-103-5144:

வேம்பினைப் பேசி விடக்கினை 
யோம்பி வினைபெருக்கித் 
தூம்பினைத் தூர்த்தங்கோர் சுற்றந் 
துணையென் றிருத்திர்தொண்டீர் 
ஆம்பலம் பூம்பொய்கை ஆரூர் 
அமர்ந்தான் அடிநிழற்கீழ்ச் 
சாம்பலைப் பூசிச் சலமின்றித் 
தொண்டுபட் டுய்ம்மின்களே.

4-103-5145:

ஆராய்ந் தடித்தொண்டர் ஆணிப்பொன் 
ஆரூர் அகத்தடக்கிப் 
பாரூர் பரிப்பத்தம் பங்குனி 
உத்திரம் பாற்படுத்தா 
னாரூர் நறுமலர் நாதன் 
அடித்தொண்டன் நம்பிநந்தி 
நீரால் திருவிளக் கிட்டமை 
நீணா டறியுமன்றே.

4-103-5146:

பூம்படி மக்கலம் பொற்படி 
மக்கலம் என்றிவற்றால் 
ஆம்படி மக்கல மாகிலும் 
ஆரூர் இனிதமர்ந்தார் 
தாம்படி மக்கலம் வேண்டுவ 
ரேல்தமிழ் மாலைகளால் 
நாம்படி மக்கலஞ் செய்து 
தொழுதுய் மடநெஞ்சமே.

4-103-5147:

துடிக்கின்ற பாம்பரை ஆர்த்துத் 
துளங்கா மதியணிந்து 
முடித்தொண்ட ராகி முனிவர் 
பணிசெய்வ தேயுமன்றிப் 
பொடிக்கொண்டு பூசிப் புகுந்தொண்டர் 
பாதம் பொறுத்தபொற்பால் 
அடித்தொண்டன் நந்தியென் பானுளன் 
ஆரூர் அமுதினுக்கே.

4-103-5148:

கரும்பு பிடித்தவர் காயப்பட் 
டாரங்கோர் கோடலியால் 
இரும்பு பிடித்தவர் இன்புறப் 
பட்டார் இவர்கள்நிற்க 
அரும்பவிழ் தண்பொழில் சூழணி 
ஆரூர் அமர்ந்தபெம்மான் 
விரும்பு மனத்தினை யாதொன்று 
நானுன்னை வேண்டுவனே.

4-103-5149:

கொடிகொள் விதானங் கவரி 
பறைசங்கங் கைவிளக்கோ 
டிடிவில் பெருஞ்செல்வ மெய்துவர் 
எய்தியும் ஊனமில்லா 
அடிகளும் ஆரூர் அகத்தின 
ராயினும் அந்தவளப் 
பொடிகொண் டணிவார்க் கிருளொக்கு 
நந்தி புறப்படிலே.

4-103-5150:

சங்கொலிப் பித்திடு மின்சிறு 
காலைத் தடவழலில் 
குங்கிலி யப்புகைக் கூட்டென்றுங் 
காட்டி இருபதுதோள் 
அங்குலம் வைத்தவன் செங்குரு 
திப்புன லோடஅஞ்ஞான் 
றங்குலி வைத்தான் அடித்தா 
மரையென்னை ஆண்டனவே.

5-6-5280:

எப்போ தும்மிறை யும்மற வாதுநீர்
முப்போ தும்பிர மன்றொழ நின்றவன்
செப்போ தும்பொனின் மேனிச் சிவனவன்
அப்போ தைக்கஞ்சல் என்னும்ஆ ரூரனே.

5-6-5281:

சடையின் மேலுமோர் தையலை வைத்தவர்
அடைகி லாவர வைஅரை யார்த்தவர்
படையின் நேர்தடங் கண்ணுமை பாகமா
அடைவர் போல்இடு காடர்ஆ ரூரரே.

5-6-5282:

விண்ட வெண்டலை யேகல னாகவே
கொண்ட கம்பலி தேருங் குழகனார்
துண்ட வெண்பிறை வைத்த இறையவர்
அண்ட வாணர்க் கருளும்ஆ ரூரரே.

5-6-5283:

விடையும் ஏறுவர் வெண்டலை யிற்பலி
கடைகள் தோறுந் திரியுமெங் கண்ணுதல்
உடையுஞ் சீரை உறைவது காட்டிடை
அடைவர் போல்அரங் காகஆ ரூரரே.

5-6-5284:

துளைக்கை வேழத் துரியுடல் போர்த்தவர்
வளைக்கை யாளையோர் பாக மகிழ்வெய்தித்
திளைக்குந் திங்கட் சடையிற் திசைமுழு
தளக்கஞ் சிந்தையர் போலும்ஆ ரூரரே.

5-6-5285:

பண்ணின் இன்மொழி யாளையோர் பாகமா
விண்ணி னார்விளங் கும்மதி சூடியே
சுண்ண நீறுமெய்ப் பூசிச் சுடலையின்
அண்ணி யாடுவர் போலும்ஆ ரூரரே.

5-6-5286:

மட்டு வார்குழ லாளொடு மால்விடை
இட்ட மாவுகந் தேறும் இறைவனார்
கட்டு வாங்கங் கனல்மழு மான்றனோ
டட்ட மாம்புய மாகும்ஆ ரூரரே.

5-6-5287:

தேய்ந்த திங்கள் கமழ்சடை யன்கனல்
ஏந்தி எல்லியுள் ஆடும் இறைவனார்
காய்ந்து காமனை நோக்கின கண்ணினார்
ஆய்ந்த நான்மறை யோதும்ஆ ரூரரே.

5-6-5288:

உண்டு நஞ்சுகண் டத்துள் அடக்கியங்
கிண்டை செஞ்சடை வைத்த இயல்பினான்
கொண்ட கோவண ஆடையன் கூரெரி
அண்ட வாணர் அடையும்ஆ ரூரரே.

5-6-5289:

மாலும் நான்முக னும்மறி கிற்கிலார்
கால னாய அவனைக் கடந்திட்டுச்
சூல மான்மழு வேந்திய கையினார்
ஆலம் உண்டழ காயஆ ரூரரே.

5-7-5290:

கொக்க ரைகுழல் வீணை கொடுகொட்டி
பக்க மேபகு வாயன பூதங்கள்
ஒக்க ஆட லுகந்துடன் கூத்தராய்
அக்கி னோடர வார்ப்பர்ஆ ரூரரே.

5-7-5291:

எந்த மாதவஞ் செய்தனை நெஞ்சமே
பந்தம் வீடவை யாய பராபரன்
அந்த மில்புகழ் ஆரூர் அரனெறி
சிந்தை யுள்ளுஞ் சிரத்துளுந் தங்கவே.

5-7-5292:

வண்டு லாமலர் கொண்டு வளர்சடைக்
கிண்டை மாலை புனைந்தும் இராப்பகல்
தொண்ட ராகித் தொடர்ந்து விடாதவர்க்
கண்டம் ஆளவும் வைப்பர்ஆ ரூரரே.

5-7-5293:

துன்பெ லாமற நீங்கிச் சுபத்தராய்
என்பெ லாம்நெக்கி ராப்பக லேத்திநின்
றின்ப ராய்நினைந் தென்றும் இடையறா
அன்ப ராமவர்க் கன்பர்ஆ ரூரரே.

5-7-5294:

முருட்டு மெத்தையில் முன்கிடத் தாமுனம்
அரட்டர் ஐவரை ஆசறுத் திட்டுநீர்
முரட்ட டித்தவத் தக்கன்றன் வேள்வியை
அரட்ட டக்கிதன் ஆரூர் அடைமினே.

5-7-5295:

எம்மை யாரிலை யானுமு ளேனலேன்
எம்மை யாரும் இதுசெய வல்லரே
அம்மை யாரெனக் கென்றென் றரற்றினேற்
கம்மை யாரைத்தந் தார்ஆரூர் ஐயரே.

5-7-5296:

தண்ட ஆளியைத் தக்கன்றன் வேள்வியைச்
செண்ட தாடிய தேவர கண்டனைக்
கண்டு கண்டிவள் காதலித் தன்பதாய்க்
கொண்டி யாயின வாறென்றன் கோதையே.

5-7-5297:

இவண மைப்பல பேசத் தொடங்கினாள்
அவண மன்றெனில் ஆரூர் அரனெனும்
பவணி வீதி விடங்கனைக் கண்டிவள்
தவணி யாயின வாறென்றன் தையலே.

5-7-5298:

நீரைச் செஞ்சடை வைத்த நிமலனார்
காரொத் தமிடற் றர்கனல் வாயரா
ஆரத் தர்உறை யும்மணி ஆரூரைத்
தூரத் தேதொழு வார்வினை தூளியே.

5-7-5299:

உள்ள மேயொன் றுறுதி யுரைப்பன்நான்
வெள்ளந் தாங்கு விரிசடை வேதியன்
அள்ளல் நீர்வயல் ஆரூர் அமர்ந்தவெம்
வள்ளல் சேவடி வாழ்த்தி வணங்கிடே.

5-7-5300:

விண்ட மாமலர் மேலுறை வானொடுங்
கொண்டல் வண்ணனுங் கூடி அறிகிலா
அண்ட வாணன்றன் ஆரூர் அடிதொழப்
பண்டை வல்வினை நில்லா பறையுமே.

5-7-5301:

மையு லாவிய கண்டத்தன் அண்டத்தன்
கையு லாவிய சூலத்தன் கண்ணுதல்
ஐயன் ஆரூர் அடிதொழு வார்க்கெலாம்
உய்ய லாமல்லல் ஒன்றிலை காண்மினே.

6-24-6485:

கைம்மான மதகளிற்றி னுரிவை யான்காண்
கறைக்கண்டன் காண்கண்ணார் நெற்றி யான்காண்
அம்மான்காண் ஆடரவொன் றாட்டி னான்காண்
அனலாடி காண்அயில்வாய்ச் சூலத் தான்காண்
எம்மான்காண் ஏழுலகு மாயி னான்காண்
எரிசுடரோன் காண்இலங்கு மழுவா ளன்காண்
செம்மானத் தொளியன்ன மேனி யான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6486:

ஊனேறு படுதலையில் உண்டி யான்காண்
ஓங்காரன் காண்ஊழி முதலா னான்காண்
ஆனேறொன் று{ர்ந்துழலும் ஐயா றன்காண்
அண்டன்காண் அண்டத்துக் கப்பா லான்காண்
மானேறு கரதலத்தெம் மணிகண் டன்காண்
மாதவன்காண் மாதவத்தின் விளைவா னான்காண்
தேனேறு மலர்க்கொன்றைக் கண்ணி யான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6487:

ஏவணத்த சிலையான்முப் புரமெய் தான்காண்
இறையவன்காண் மறையவன்காண் ஈசன் றான்காண்
தூவணத்த சுடர்ச்சூலப் படையி னான்காண்
சுடர்மூன்றுங் கண்மூன்றாக் கொண்டான் றான்காண்
ஆவணத்தால் என்றன்னை ஆட்கொண் டான்காண்
அனலாடி காண்அடியார்க் கமிர்தா னான்காண்
தீவணத்த திருவுருவிற் கரியுரு வன்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6488:

கொங்குவார் மலர்க்கண்ணிக் குற்றா லன்காண்
கொடுமழுவன் காண்கொல்லை வெள்ளேற் றான்காண்
எங்கள்பாற் றுயர்கெடுக்கு மெம்பி ரான்காண்
ஏழ்கடலும் ஏழ்மலையு மாயி னான்காண்
பொங்குமா கருங்கடல்நஞ் சுண்டான் றான்காண்
பொற்று{ண்காண் செம்பவளத் திரள்போல் வான்காண்
செங்கண்வா ளராமதியோ டுடன்வைத் தான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6489:

காரேறு நெடுங்குடுமிக் கயிலா யன்காண்
கறைக்கண்டன் காண்கண்ணார் நெற்றி யான்காண்
போரேறு நெடுங்கொடிமே லுயர்த்தி னான்காண்
புண்ணியன்காண் எண்ணரும்பல் குணத்தி னான்காண்
நீரேறு சுடர்ச்சூலப் படையி னான்காண்
நின்மலன்காண் நிகரேது மில்லா தான்காண்
சீரேறு திருமாலோர் பாகத் தான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6490:

பிறையரவக் குறுங்கண்ணிச் சடையி னான்காண்
பிறப்பிலிகாண் பெண்ணோடா ணாயி னான்காண்
கறையுருவ மணிமிடற்று வெண்ணீற் றான்காண்
கழல்தொழுவார் பிறப்பறுக்குங் காபா லிகாண்
இறையுருவக் கனவளையாள் இடப்பா கன்காண்
இருநிலன்காண் இருநிலத்துக் கியல்பா னான்காண்
சிறையுருவக் களிவண்டார் செம்மை யான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6491:

தலையுருவச் சிரமாலை சூடி னான்காண்
தமருலகந் தலைகலனாப் பலிகொள் வான்காண்
அலையுருவச் சுடராழி ஆக்கி னான்காண்
அவ்வாழி நெடுமாலுக் கருளி னான்காண்
கொலையுருவக் கூற்றுதைத்த கொள்கை யான்காண்
கூரெரிநீர் மண்ணொடுகாற் றாயி னான்காண்
சிலையுருவச் சரந்துரந்த திறத்தி னான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6492:

ஐயன்காண் குமரன்காண் ஆதி யான்காண்
அடல்மழுவாள் தானொன்று பியன்மே லேந்து
கையன்காண் கடற்பூதப் படையி னான்காண்
கண்ணெரியால் ஐங்கணையோ னுடல்காய்ந் தான்காண்
வெய்யன்காண் தண்புனல்சூழ் செஞ்சடை யான்காண்
வெண்ணீற்றான் காண்விசயற் கருள்செய் தான்காண்
செய்யன்காண் கரியன்காண் வெளியோன் றான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6493:

மலைவளர்த்த மடமங்கை பாகத் தான்காண்
மயானத்தான் காண்மதியஞ் சூடி னான்காண்
இலைவளர்த்த மலர்க்கொன்றை மாலை யான்காண்
இறையவன்காண் எறிதிரைநீர் நஞ்சுண் டான்காண்
கொலைவளர்த்த மூவிலைய சூலத் தான்காண்
கொடுங்குன்றன் காண்கொல்லை யேற்றி னான்காண்
சிலைவளர்த்த சரந்துரந்த திறத்தி னான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-24-6494:

பொற்றாது மலர்க்கொன்றை சூடி னான்காண்
புரிநுலன் காண்பொடியார் மேனி யான்காண்
மற்றாருந் தன்னொப்பா ரில்லா தான்காண்
மறையோதி காண்எறிநீர் நஞ்சுண் டான்காண்
எற்றாலுங் குறைவொன்று மில்லா தான்காண்
இறையவன்காண் மறையவன்காண் ஈசன் றான்காண்
செற்றார்கள் புரமூன்றுஞ் செற்றான் றான்காண்
திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே.

6-25-6495:

உயிரா வணமிருந் துற்று நோக்கி
உள்ளக் கிழியி னுரு வெழுதி
உயிரா வணஞ்செய்திட் டுன்கைத் தந்தால்
உணரப் படுவாரோ டொட்டி வாழ்தி
அயிரா வணமேறா தானே றேறி
அமரர்நா டாளாதே ஆரூ ராண்ட
அயிரா வணமேயென் னம்மா னேநின் 
அருட்கண்ணால் நோக்காதார் அல்லா தாரே.

6-25-6496:

எழுது கொடியிடையார் ஏழை மென்றோள் 
இளையார்கள் நம்மை இகழா முன்னம்
பழுது படநினையேல் பாவி நெஞ்சே
பண்டுதான் என்னோடு பகைதா னுண்டோ 
முழுதுலகில் வானவர்கள் முற்றுங் கூடி
முடியா லுறவணங்கி முற்றம் பற்றி
அழுது திருவடிக்கே பூசை செய்ய 
இருக்கின்றான் ஊர்போலும் ஆரூர் தானே.

6-25-6497:

தேரூரார் மாவு[ரார் திங்க @ரார் 
திகழ்புன் சடைமுடிமேற் றிங்கள் சூடிக்
காரூரா நின்ற கழனிச் சாயற் 
கண்ணார்ந்த மாடங் கலந்து தோன்றும்
ஓரூரா உலகெலா மொப்பக் கூடி
உமையாள் மணவாளா என்று வாழ்த்தி
ஆரூரா ஆரூரா என்கின் றார்கள்
அமரர்கள்தம் பெருமானே எங்குற் றாயே.

6-25-6498:

கோவணமோ தோலோ உடை யாவது
கொல்லேறோ வேழமோ ஊர்வ துதான்
பூவணமோ புறம்பயமோ அன்றா யிற்றான் 
பொருந்தாதார் வாழ்க்கை திருந்தா மையோ
தீவணத்த செஞ்சடைமேற் றிங்கள் சூடித்
திசைநான்கும் வைத்துகந்த செந்தீ வண்ணர்
ஆவணமோ ஒற்றியோ அம்மா னார்தாம்
அறியேன்மற் று{ராமா றாரூர் தானே.

6-25-6499:

ஏந்து மழுவாளர் இன்னம் பரார்
எரிபவள வண்ணர் குடமூக் கிலார்
வாய்ந்த வளைக்கையாள் பாக மாக 
வார்சடையார் வந்து வலஞ்சு ழியார்
போந்தா ரடிகள் புறம்ப யத்தே
புகலூர்க்கே போயினார் போரே றேறி
ஆய்ந்தே யிருப்பார்போய் ஆரூர் புக்கார்
அண்ணலார் செய்கின்ற கண்மா யமே.

6-25-6500:

கருவாகிக் குழம்பிருந்து கலித்து மூளை 
கருநரம்பும் வெள்ளெலும்புஞ் சேர்ந்தொன் றாகி
உருவாகிப் புறப்பட்டிங் கொருத்தி தன்னால் 
வளர்க்கப்பட் டுயிராருங் கடைபோ காரால்
மருவாகி நின்னடியே மறவே னம்மான்
மறித்தொருகாற் பிறப்புண்டேல் மறவா வண்ணந்
திருவாரூர் மணவாளா திருத்தெங் கூராய்
செம்பொனே கம்பனே திகைத்திட் டேனே.

6-25-6501:

முன்னம் அவனுடைய நாமங் கேட்டாள் 
மூர்த்தி யவனிருக்கும் வண்ணங் கேட்டாள்
பின்னை அவனுடைய ஆரூர் கேட்டாள்
பெயர்த்து மவனுக்கே பிச்சி யானாள்
அன்னையையும் அத்தனையும் அன்றே நீத்தாள்
அகன்றாள் அகலிடத்தார் ஆசா ரத்தை
தன்னை மறந்தாள்தன் நாமங் கெட்டாள்
தலைப்பட்டாள் நங்கை தலைவன் றாளே.

6-25-6502:

ஆடுவாய் நீநட்டம் அளவிற் குன்றா 
அவியடுவார் அருமறையோ ரறிந்தே னுன்னைப்
பாடுவார் தும்புருவும் நார தாதி
பரவுவார் அமரர்களு மமரர் கோனுந்
தேடுவார் திருமாலும் நான்மு கனுந்
தீண்டுவார் மலைமகளுங் கங்கை யாளுங்
கூடுமே நாயடியேன் செய்குற் றேவல்
குறையுண்டே திருவாரூர் குடிகொண் டீர்க்கே.

6-25-6503:

நீரூருஞ் செஞ்சடையாய் நெற்றிக் கண்ணாய்
நிலாத்திங்கள் துண்டத்தாய் நின்னைத் தேடி
ஓரூரு மொழியாமே ஒற்றித் தெங்கும் 
உலகமெலாந் திரிதந்து நின்னைக் காண்பான்
தேரூரும் நெடுவீதி பற்றி நின்று
திருமாலும் நான்முகனுந் தேர்ந்துங் காணா
தாரூரா ஆரூரா என்கின் றார்கள்
அமரர்கள்தம் பெருமானே ஆரூ ராயே.

6-25-6504:

நல்லூரே நன்றாக நட்ட மிட்டு
நரையேற்றைப் பழையாறே பாய ஏறிப்
பல்லூரும் பலிதிரிந்து சேற்று{ர் மீதே
பலர்காணத் தலையாலங் காட்டி னுடே
இல்லார்ந்த பெருவே@ர்த் தளியே பேணி
இராப்பட்டீச் சரங்கடந்து மணற்கால் புக்கு
எல்லாருந் தளிச்சாத்தங் குடியிற் காண
இறைப்பொழுதில் திருவாரூர் புக்கார் தாமே.

6-25-6505:

கருத்துத்திக் கதநாகங் கையி லேந்திக்
கருவரைபோற் களியானை கதறக் கையால்
உரித்தெடுத்துச் சிவந்ததன்றோல் பொருந்த மூடி
உமையவளை அச்சுறுத்தும் ஒளிகொள் மேனித்
திருத்துருத்தி திருப்பழனந் திருநெய்த்தானம் 
திருவையா றிடங்கொண்ட செல்வர் இந்நாள்
அரிப்பெருத்த வெள்ளேற்றை அடர ஏறி
அப்பனார் இப்பருவ மாரூ ராரே.

6-26-6506:

பாதித்தன் திருவுருவிற் பெண்கொண் டானைப்
பண்டொருகால் தசமுகனை அழுவித் தானை
வாதித்துத் தடமலரான் சிரங்கொண் டானை
வன்கருப்புச் சிலைக்காமன் உடலட் டானைச்
சோதிச்சந் திரன்மேனி மறுச்செய்தானைச்
சுடரங்கி தேவனையோர் கைக்கொண் டானை
ஆதித்தன் பற்கொண்ட அம்மான் றன்னை
ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6-26-6507:

வெற்புறுத்த திருவடியாற் கூற்றட் டானை
விளக்கினொளி மின்னினொளி முத்தின் சோதி
ஒப்புறுத்த திருவுருவத் தொருவன் றன்னை
ஓதாதே வேத முணர்ந்தான் றன்னை
அப்புறுத்த கடல்நஞ்ச முண்டான் றன்னை
அமுதுண்டார் உலந்தாலு முலவா தானை
அப்புறுத்த நீரகத்தே அழலா னானை
ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6-26-6508:

ஒருகாலத் தொருதேவர் கண்கொண் டானை
ஊழிதோ று{ழி உயர்ந்தான் றன்னை
வருகாலஞ் செல்கால மாயி னானை
வன்கருப்புச் சிலைக்காமன் உடலட் டானைப்
பொருவேழக் களிற்றுரிவைப் போர்வை யானைப்
புள்ளரைய னுடல்தன்னைப் பொடிசெய் தானை
அருவேள்வி தகர்த்தெச்சன் றலைகொண் டானை
ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6-26-6509:

மெய்ப்பால்வெண் ணீறணிந்த மேனி யானை
வெண்பளிங்கி னுட்பதித்த சோதி யானை
ஒப்பானை ஒப்பிலா ஒருவன் றன்னை
உத்தமனை நித்திலத்தை உலக மெல்லாம்
வைப்பானைக் களைவானை வருவிப் பானை
வல்வினையேன் மனத்தகத்தே மன்னி னானை
அப்பாலைக் கப்பாலைக் கப்பா லானை
ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6-26-6510:

பிண்டத்திற் பிறந்ததொரு பொருளை மற்றைப் 
பிண்டத்தைப் படைத்ததனைப் பெரிய வேதத்
துண்டத்தின் துணிபொருளைச் சுடுதீ யாகிச்
சுழல்காலாய் நீராகிப் பாரா யிற்றைக்
கண்டத்தில் தீதினஞ் சமுது செய்து 
கண்மூன்று படைத்ததொரு கரும்பைப் பாலை
அண்டத்துக் கப்புறத்தார் தமக்கு வித்தை
ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6-26-6511:

நீதியாய் நிலனாகி நெருப்பாய் நீராய்
நிறைகாலாய் இவையிற்றின் நியம மாகிப்
பாதியாய் ஒன்றாகி இரண்டாய் மூன்றாய் 
பரமாணு வாய்ப்பழுத்த பண்க ளாகிச்
சோதியாய் இருளாகிச் சுவைக ளாகிச்
சுவைகலந்த அப்பாலாய் வீடாய் வீட்டின்
ஆதியாய் அந்தமாய் நின்றான் றன்னை
ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே.

6-27-6512:

பொய்ம்மாயப் பெருங்கடலிற் புலம்பா நின்ற 
புண்ணியங்காள் தீவினைகாள் திருவே நீங்கள்
இம்மாயப் பெருங்கடலை அரித்துத் தின்பீர்க் 
கில்லையே கிடந்துதான் யானேல் வானோர்
தம்மானைத் தலைமகனைத் தண்ண லாரூர்த் 
தடங்கடலைத் தொடர்ந்தோரை யடங்கச் செய்யும்
எம்மான்ற னடித்தொடர்வான் உழிதர் கின்றேன்
இடையிலேன் கெடுவீர்காள் இடறேன் மின்னே.

6-27-6513:

ஐம்பெருமா பூதங்காள் ஒருவீர் வேண்டிற் 
றொருவீர்வேண் டீர்ஈண்டிவ் வவனி யெல்லாம்
உம்பரமே உம்வசமே ஆக்க வல்லீர்க் 
கில்லையே னுகர்போகம் யானேல் வானோர்
உம்பருமாய் ஊழியுமாய் உலகே ழாகி 
ஒள்ளாரூர் நள்ளமிர்தாம் வள்ளல் வானோர்
தம்பெருமா னார்நின்ற அரனைக் காண்பேன்
தடைப்படுவே னாக்கருதித் தருக்கேன் மின்னே.

6-27-6514:

சில்லுருவிற் குறியிருத்தி நித்தல் பற்றிச்
செழுங்கணால் நோக்குமிது வு[க்க மன்று
பல்லுருவிற் றொழில்பூண்ட பஞ்ச பூதப்
பளகீரும் வசமன்றே பாரே லெல்லாஞ்
சொல்லுருவிற் சுடர்மூன்றாய் உருவம் மூன்றாய்த்
தூநயன மூன்றாகி ஆண்ட ஆரூர்
நல்லுருவிற் சிவனடியே அடைவேன் நும்மால் 
நமைப்புண்ணேன் கமைத்துநீர் நடமின் களே.

6-27-6515:

உன்னுருவிற் சுவையொளிய[ றோசை நாற்றத் 
துறுப்பினது குறிப்பாகும் ஐவீர் நுங்கள்
மன்னுருவத் தியற்கைளால் வைப்பீர்க் கையோ 
வையகமே போதாதே யானேல் வானோர்
பொன்னுருவைத் தென்னாரூர் மன்னு குன்றைப்
புவிக்கெழிலாஞ் சிவக்கொழுந்தைப் புகுந்தென் சிந்தை
தன்னுருவைத் தந்தவனை எந்தை தன்னைத்
தலைப்படுவேன் துலைப்படுப்பான் தருக்கேன் மின்னே.

6-27-6516:

துப்பினைமுன் பற்றறா விறலே மிக்க
சோர்வுபடு சூட்சியமே சுகமே நீங்கள்
ஒப்பினையைப் பாவித்திவ் வுலக மெல்லாம் 
உழறுமிது குறைமுடிப்பீர்க் கரிதே என்றன்
வைப்பினைப்பொன் மதிலாரூர் மணியை வைகல் 
மணாளனையெம் பெருமானை வானோர் தங்கள்
அப்பனைச்செப் பிடவடைவேன் நும்மால் நானும் 
ஆட்டுணேன் ஓட்டந்தீங் கலையேன் மின்னே.

6-27-6517:

பொங்குமத மானமே ஆர்வச் செற்றக்
குரோதமே உலோபமே பொறையே நீங்கள்
உங்கள்பெரு மாநிலத்தின் எல்லை யெல்லாம் 
உழறுமிது குறைமுடிப்பீர்க் கரிதே யானேல்
அங்கமலத் தயனொடுமா லாகி மற்றும்
அதற்கப்பா லொன்றாகி அறிய வொண்ணாச்
செங்கனகத் தனிக்குன்றைச் சிவனை ஆரூர்ச் 
செல்வனைச்சேர் வேனும்மாற் செலுத்து ணேனே.

6-27-6518:

இடர்பாவ மெனமிக்க துக்க வேட்கை
வெறுப்பேயென் றனைவீரும் உலகை யோடிக்
குடைகின்றீர்க் குலகங்கள் குலுங்கி நுங்கள் 
குறிநின்ற தமையாதே யானேல் வானோர்
அடையார்தம் புரமூன்று மெரிசெய் தானை
அமரர்கள்தம் பெருமானை அரனை ஆரூர்
உடையானைக் கடுகச்சென் றடைவேன் நும்மால் 
ஆட்டுணேன் ஓட்டந்தீங் கலையேன் மின்னே.

6-27-6519:

விரைந்தாளும் நல்குரவே செல்வே பொல்லா 
வெகுட்சியே மகிழ்ச்சியே வெறுப்பே நீங்கள்
நிரந்தோடி மாநிலத்தை அரித்துத் தின்பீர்க் 
கில்லையே நுகர்போகம் யானேல் வானோர்
கரைந்தோட வருநஞ்சை அமுது செய்த 
கற்பகத்தைத் தற்பரத்தைத் திருவா ரூரிற்
பரஞ்சோதி தனைக்காண்பேன் படேனும் பண்பிற்
பரிந்தோடி யோட்டந்து பகட்டேன் மின்னே.

6-27-6520:

மூள்வாய தொழிற்பஞ்சேந் திரிய வஞ்ச
முகரிகாண் முழுதுமிவ் வுலகை யோடி
நாள்வாயு நும்முடைய மம்ம ராணை 
நடாத்துகின்றீர்க் கமையாதே யானேல் வானோர்
நீள்வான முகடதனைத் தாங்கி நின்ற 
நெடுந்தூணைப் பாதாளக் கருவை ஆரூர்
ஆள்வானைக் கடுகச்சென் றடைவேன் நும்மால் 
ஆட்டுணேன் ஓட்டந்தீங் கலையேன் மின்னே.

6-27-6521:

சுருக்கமொடு பெருக்கநிலை நீத்தல் பற்றித் 
துப்பறையென் றனைவீரிவ் வுலகை யோடிச்
செருக்கிமிகை செலுத்தியும் செய்கை வைகல் 
செய்கின்றீர்க் கமையாதே யானேல் மிக்க
தருக்கிமிக வரையெடுத்த அரக்க னாகந் 
தளரவடி எடுத்தவன்றன் பாடல் கேட்டு
இரக்கமெழுந் தருளியவெம் பெருமான் பாதத் 
திடையிலேன் கெடுவீர்காள் இடறேன் மின்னே.

6-28-6522:

நீற்றினையும் நெற்றிமே லிட்டார் போலும்
நீங்காமே வெள்ளெலும்பு பூண்டார் போலுங்
காற்றினையுங் கடிதாக நடந்தார் போலுங்
கண்ணின்மேற் கண்ணொன் றுடையார் போலுங்
கூற்றினையுங் குரைகழலா லுதைத்தார் போலுங்
கொல்புலித்தோ லாடைக் குழகர் போலும்
ஆற்றினையுஞ் செஞ்சடைமேல் வைத்தார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6523:

பரியதோர் பாம்பரைமே லார்த்தார் போலும்
பாசுபதம் பார்த்தற் களித்தார் போலுங்
கரியதோர் களிற்றுரிவை போர்த்தார் போலுங்
காபாலங் கட்டங்கக் கொடியார் போலும்
பெரியதோர் மலைவில்லா எய்தார் போலும்
பேர்நந்தி யென்னும் பெயரார் போலும்
அரியதோர் அரணங்க ளட்டார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6524:

துணியுடையர் தோலுடைய ரென்பார் போலுந்
தூய திருமேனிச் செல்வர் போலும்
பிணியுடைய அடியாரைத் தீர்ப்பார் போலும்
பேசுவார்க் கெல்லாம் பெரியார் போலும்
மணியுடைய மாநாக மார்ப்பார் போலும்
வாசுகிமா நாணாக வைத்தார் போலும்
அணியுடைய நெடுவீதி நடப்பார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6525:

ஓட்டகத்தே ஊணாக உகந்தார் போலும்
ஓருருவாய்த் தோன்றி உயர்ந்தார் போலும்
நாட்டகத்தே நடைபலவும் நவின்றார் போலும்
ஞானப் பெருங்கடற்கோர் நாதர் போலுங்
காட்டகத்தே ஆட லுடையார் போலுங்
காமரங்கள் பாடித் திரிவார் போலும்
ஆட்டகத்தில் ஆனைந் துகந்தார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6526:

ஏனத் திளமருப்புப் பூண்டார் போலும்
இமையவர்க ளேத்த இருந்தார் போலுங்
கானக்கல் லாற்கீழ் நிழலார் போலுங்
கடல்நஞ்ச முண்டிருண்ட கண்டர் போலும்
வானத் திளமதிசேர் சடையார் போலும்
வான்கயிலை வெற்பின் மகிழ்ந்தார் போலும்
ஆனத்து முன்னெழுந்தாய் நின்றார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6527:

காமனையுங் கரியாகக் காய்ந்தார் போலுங்
கடல்நஞ்ச முண்டிருண்ட கண்டர் போலுஞ்
சோமனையுஞ் செஞ்சடைமேல் வைத்தார் போலுஞ்
சொல்லாகிச் சொற்பொருளாய் நின்றார் போலும்
நாமனையும் வேதத்தார் தாமே போலும்
நங்கையோர் பால்மகிழ்ந்த நம்பர் போலும்
ஆமனையுந் திருமுடியார் தாமே போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6528:

முடியார் மதியரவம் வைத்தார் போலும்
மூவுலகுந் தாமேயாய் நின்றார் போலுஞ்
செடியார் தலைப்பலிகொண் டுழல்வார் போலுஞ்
செல்கதி தான்கண்ட சிவனார் போலுங்
கடியார்நஞ் சுண்டிருண்ட கண்டர் போலுங்
கங்காள வேடக் கருத்தர் போலும்
அடியார் அடிமை உகப்பார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6529:

இந்திரத்தை இனிதாக ஈந்தார் போலும்
இமையவர்கள் வந்திறைஞ்சு மிறைவர் போலுஞ்
சுந்தரத்த பொடிதன்னைத் துதைந்தார் போலுந்
தூத்தூய திருமேனித் தோன்றல் போலும்
மந்திரத்தை மனத்துள்ளே வைத்தார் போலும்
மாநாகம் நாணாக வளைத்தார் போலும்
அந்திரத்தே அணியாநஞ் சுண்டார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6530:

பிண்டத்தைக் காக்கும் பிரானார் போலும்
பிறவி யிறவி இலாதார் போலும்
முண்டத்து முக்கண் ணுடையார் போலும்
முழுநீறு பூசு முதல்வர் போலுங்
கண்டத் திறையே கறுத்தார் போலுங்
காளத்தி காரோணம் மேயார் போலும்
அண்டத்துக் கப்புறமாய் நின்றார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6531:

ஒருகாலத் தொன்றாகி நின்றார் போலும்
ஊழி பலகண் டிருந்தார் போலும்
பெருகாமே வெள்ளந் தவிர்த்தார் போலும்
பிறப்பிடும்பை சாக்காடொன் றில்லார் போலும்
உருகாதார் உள்ளத்து நில்லார் போலும்
உகப்பார்தம் மனத்தென்றும் நீங்கார் போலும்
அருகாக வந்தென்னை அஞ்ச லென்பார்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-28-6532:

நன்றாக நடைபலவும் நவின்றார் போலும்
ஞானப் பெருங்கடற்கோர் நாதர் போலுங்
கொன்றாகிக் கொன்றதொன் றுண்டார் போலுங்
கோளரக்கர் கோன்றலைகள் குறைத்தார் போலுஞ்
சென்றார் திரிபுரங்க ளெய்தார் போலுந்
திசையனைத்து மாயனைத்து மானார் போலும்
அன்றாகில் ஆயிரம் பேரார் போலும்
அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே.

6-29-6533:

திருமணியைத் தித்திக்குந் தேனைப் பாலைத்
தீங்கரும்பின் இன்சுவையைத் தெளிந்த தேறற்
குருமணியைக் குழல்மொந்தை தாளம் வீணை 
கொக்கரையின் சச்சரியின் பாணி யானைப்
பருமணியைப் பவளத்தைப் பசும்பொன் முத்தைப்
பருப்பதத்தி லருங்கலத்தைப் பாவந் தீர்க்கும்
அருமணியை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6534:

பொன்னேபோற் றிருமேனி உடையான் றன்னைப்
பொங்குவெண் ணூலானைப் புனிதன் றன்னை
மின்னானை மின்னிடையாள் பாகன் றன்னை
வேழத்தி னுரிவிரும்பிப் போர்த்தான் றன்னைத்
தன்னானைத் தன்னொப்பா ரில்லா தானைத்
தத்துவனை உத்தமனைத் தழல்போல் மேனி
அன்னானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6535:

ஏற்றானை ஏழுலகு மானான் றன்னை
ஏழ்கடலு மேழ்மலையு மானான் றன்னைக்
கூற்றானைக் கூற்ற முதைத்தான் றன்னைக்
கொடுமழுவாள் கொண்டதோர் கையான் றன்னைக்
காற்றானைத் தீயானை நீரு மாகிக்
கடிகமழும் புன்சடைமேற் கங்கை வெள்ள
ஆற்றானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6536:

முந்திய வல்வினைகள் தீர்ப்பான் றன்னை
மூவாத மேனிமுக் கண்ணி னானைச்
சந்திரனும் வெங்கதிரு மாயி னானைச்
சங்கரனைச் சங்கக் குழையான் றன்னை
மந்திரமும் மறைப்பொருளு மானான் றன்னை
மறுமையு மிம்மையு மானான் றன்னை
அந்திரனை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6537:

பிறநெறியாய்ப் பீடாகிப் பிஞ்ஞ கனுமாய்ப்
பித்தனாய்ப் பத்தர் மனத்தி னுள்ளே
உறநெறியாய் ஓமமாய் ஈமக் காட்டில்
ஓரிபல விடநட்ட மாடி னானைத்
துறநெறியாய்த் தூபமாய்த் தோற்ற மாகி
நாற்றமாய் நன்மலர்மே லுறையா நின்ற
அறநெறியை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6538:

பழகிய வல்வினைகள் பாற்று வானைப்
பசுபதியைப் பாவகனைப் பாவந் தீர்க்குங்
குழகனைக் கோளரவொன் றாட்டு வானைக்
கொடுகொட்டி கொண்டதோர் கையான் றன்னை
விழவனை வீரட்ட மேவி னானை
விண்ணவர்க ளேத்தி விரும்பு வானை
அழகனை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6539:

சூளா மணிசேர் முடியான் றன்னைச்
சுண்ணவெண் ணீறணிந்த சோதி யானைக்
கோள்வா யரவ மசைத்தான் றன்னைக்
கொல்புலித்தோ லாடைக் குழகன் றன்னை
நாள்வாயும் பத்தர் மனத்து ளானை
நம்பனை நக்கனை முக்க ணானை
ஆள்வானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6540:

முத்தினை மணிதன்னை மாணிக் கத்தை
மூவாத கற்பகத்தின் கொழுந்து தன்னைக்
கொத்தினை வயிரத்தைக் கொல்லே று{ர்ந்து 
கோளரவொன் றாட்டுங் குழகன் றன்னைப்
பத்தனைப் பத்தர் மனத்து ளானைப்
பரிதிபோற் றிருமேனி உடையான் றன்னை
அத்தனை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6541:

பையா டரவங்கை யேந்தி னானைப்
பரிதிபோற் றிருமேனிப் பால்நீற் றானை
நெய்யாடு திருமேனி நிமலன் றன்னை
நெற்றிமேல் மற்றொருகண் நிறைவித் தானைச்
செய்யானைச் செழும்பவளத் திரளொப் பானைச்
செஞ்சடைமேல் வெண்டிங்கள் சேர்த்தி னானை
ஐயாறு மேயானை ஆரூ ரானை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-29-6542:

சீரார் முடிபத் துடையான் றன்னைத் 
தேசழியத் திருவிரலாற் சிதைய நுக்கிப்
பேரார் பெருமை கொடுத்தான் றன்னைப்
பெண்ணிரண்டு மாணுமாய் நின்றான் றன்னைப்
போரார் புரங்கள் புரள நுறும் 
புண்ணியனை வெண்ணீ றணிந்தான் றன்னை
ஆரானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை
அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே.

6-30-6543:

எம்பந்த வல்வினைநோய் தீர்த்திட் டான்காண்
ஏழ்கடலு மேழுலகு மாயி னான்காண்
வம்புந்து கொன்றையந்தார் மாலை யான்காண்
வளர்மதிசேர் கண்ணியன்காண் வானோர் வேண்ட
அம்பொன்றால் மூவெயிலு மெரிசெய் தான்காண்
அனலாடி யானஞ்சு மாடி னான்காண்
செம்பொன்செய் மணிமாடத் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6544:

அக்குலாம் அரையினன்காண் அடியார்க் கென்றும் 
ஆரமுதாய் அண்ணிக்கும் ஐயாற் றான்காண்
கொக்குலாம் பீலியொடு கொன்றை மாலை
குளிர்மதியுங் கூரரவும் நீருஞ் சென்னித்
தொக்குலாஞ் சடையினன்காண் தொண்டர் சொல்லுந் 
தூநெறிகாண் வானவர்கள் துதிசெய் தேத்துந்
திக்கெலாம் நிறைந்தபுகழ்த் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6545:

நீரேறு சடைமுடியெந் நிமலன் றான்காண்
நெற்றிமே லொற்றைக்கண் நிறைவித் தான்காண்
வாரேறு வனமுலையாள் பாகத் தான்காண் 
வளர்மதிசேர் சடையான்காண் மாதே வன்காண்
காரேறு முகிலனைய கண்டத் தான்காண்
கல்லாலின் கீழறங்கள் சொல்லி னான்காண்
சீரேறு மணிமாடத் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6546:

கானேறு களிற்றுரிவைப் போர்வை யான்காண்
கற்பகங்காண் காலனையன் றுதைசெய் தான்காண்
ஊனேறு முடைதலையிற் பலிகொள் வான்காண்
உத்தமன்காண் ஒற்றிய[ர் மேவி னான்காண்
ஆனேறொன் றதுவேறும் அண்ணல் தான்காண் 
ஆதித்தன் பல்லிறுத்த ஆதி தான்காண்
தேனேறு மலர்ச்சோலைத் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6547:

பிறப்போ டிறப்பென்று மில்லா தான்காண்
பெண்ணுருவோ டாணுருவ மாயி னான்காண்
மறப்படுமென் சிந்தைமருள் நீக்கி னான்காண்
வானவரு மறியாத நெறிதந் தான்காண்
நறப்படுபூ மலர்தூபந் தீப நல்ல 
நறுஞ்சாந்தங் கொண்டேத்தி நாளும் வானோர்
சிறப்போடு பூசிக்குந் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6548:

சங்கரன்காண் சக்கரமாற் கருள்செய் தான்காண்
தருணேந்து சேகரன்காண் தலைவன் றான்காண்
அங்கமலத் தயன்சிரங்கள் ஐந்தி லொன்றை 
அறுத்தவன்காண் அணிபொழில்சூழ் ஐயாற் றான்காண்
எங்கள்பெரு மான்காணென் னிடர்கள் போக 
அருள்செய்யும் இறைவன்காண் இமையோ ரேத்துஞ்
செங்கமல வயல்புடைசூழ் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6549:

நன்றருளித் தீதகற்றும் நம்பி ரான்காண்
நான்மறையோ டாறங்க மாயி னான்காண்
மின்றிகழுஞ் சோதியன்காண் ஆதி தான்காண்
வெள்ளேறு நின்றுலவு கொடியி னான்காண்
துன்றுபொழிற் கச்சியே கம்பன் றான்காண்
சோற்றுத் துறையான்காண் சோலை சூழ்ந்த
தென்றலார் மணங்கமழுந் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6550:

பொன்னலத்த நறுங்கொன்றைச் சடையி னான்காண்
புகலூரும் பூவணமும் பொருந்தி னான்காண்
மின்னலத்த நுண்ணிடையாள் பாகத் தான்காண்
வேதியன்காண் வெண்புரிநுல் மார்பி னான்காண்
கொன்னலத்த மூவிலைவேல் ஏந்தி னான்காண்
கோலமா நீறணிந்த மேனி யான்காண்
செந்நலத்த வயல்புடைசூழ் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6551:

விண்டவர்தம் புரமூன்று மெரிசெய் தான்காண் 
வேலைவிட முண்டிருண்ட கண்டத் தான்காண்
மண்டலத்தி லொளிவளர விளங்கி னான்காண்
வாய்மூரும் மறைக்காடும் மருவி னான்காண்
புண்டரிகக் கண்ணானும் பூவின் மேலைப் 
புத்தேளுங் காண்பரிய புராணன் றான்காண்
தெண்டிரைநீர் வயற்புடைசூழ் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-30-6552:

செருவளருஞ் செங்கண்மா லேற்றி னான்காண்
தென்னானைக் காவன்காண் தீயில் வீழ
மருவலர்தம் புரமூன்று மெரிசெய் தான்காண்
வஞ்சகர்பா லணுகாத மைந்தன் றான்காண்
அருவரையை எடுத்தவன்றன் சிரங்கள் பத்தும்
ஐந்நான்கு தோளுநெரிந் தலற வன்று
திருவிரலா லடர்த்தவன்காண் திருவா ரூரிற்
றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே.

6-31-6553:

இடர்கெடுமா றெண்ணுதியேல் நெஞ்சே நீவா
ஈண்டொளிசேர் கங்கைச் சடையா யென்றுஞ்
சுடரொளியா யுள்விளங்கு சோதி யென்றுந்
தூநீறு சேர்ந்திலங்கு தோளா வென்றுங்
கடல்விடம துண்டிருண்ட கண்டா வென்றுங்
கலைமான் மறியேந்து கையா வென்றும்
அடல்விடையாய் ஆரமுதே ஆதி யென்றும்
ஆரூரா வென்றென்றே அலறா நில்லே.

6-31-6554:

செடியேறு தீவினைகள் தீரும் வண்ணஞ் 
சிந்தித்தே நெஞ்சமே திண்ண மாகப்
பொடியேறு திருமேனி யுடையா யென்றும்
புரந்தரன்றன் தோள்துணித்த புனிதா வென்றும்
அடியேனை யாளாகக் கொண்டா யென்றும்
அம்மானே ஆரூரெம் மரசே யென்றுங்
கடிநாறு பொழிற்கச்சிக் கம்பா வென்றுங்
கற்பகமே யென்றென்றே கதறா நில்லே.

6-31-6555:

நிலைபெறுமா றெண்ணுதியேல் நெஞ்சே நீவா 
நித்தலுமெம் பிரானுடைய கோயில் புக்குக்
புலர்வதன்முன் னலகிட்டு மெழுக்கு மிட்டுப்
பூமாலை புனைந்தேத்திப் புகழ்ந்து பாடித்
தலையாரக் கும்பிட்டுக் கூத்து மாடிச்
சங்கரா சயபோற்றி போற்றி யென்றும்
அலைபுனல்சேர் செஞ்சடையெம் ஆதி யென்றும்
ஆரூரா வென்றென்றே அலறா நில்லே.

6-31-6556:

புண்ணியமும் நன்னெறியு மாவ தெல்லாம் 
நெஞ்சமே இதுகண்டாய் பொருந்தக் கேள்நீ
நுண்ணியவெண் ணூல்கிடந்த மார்பா வென்றும்
நுந்தாத வொண்சுடரே யென்று நாளும்
விண்ணியங்கு தேவர்களும் வேதம் நான்கும் 
விரைமலர்மேல் நான்முகனும் மாலுங் கூடி
எண்ணரிய திருநாம முடையா யென்றும்
எழிலாரூ ராவென்றே ஏத்தா நில்லே.

6-31-6557:

இழைத்தநாள் எல்லை கடப்ப தென்றால்
இரவினொடு நண்பகலு மேத்தி வாழ்த்திப்
பிழைத்ததெலாம் பொறுத்தருள்செய் பெரியோ யென்றும்
பிஞ்ஞகனே மைஞ்ஞவிலுங் கண்டா வென்றும்
அழைத்தலறி அடியேனுன் னரணங் கண்டாய்
அணியாரூர் இடங்கொண்ட அழகா வென்றுங்
குழற்சடையெங் கோனென்றுங் கூறு நெஞ்சே
குற்றமில்லை யென்மேல்நான் கூறி னேனே.

6-31-6558:

நீப்பரிய பல்பிறவி நீக்கும் வண்ணம் 
நினைந்திருந்தேன் காண்நெஞ்சே நித்த மாகச்
சேப்பிரியா வெல்கொடியி னானே யென்றுஞ்
சிவலோக நெறிதந்த சிவனே யென்றும்
பூப்பிரியா நான்முகனும் புள்ளின் மேலைப் 
புண்டரிகக் கண்ணானும் போற்றி யென்னத்
தீப்பிழம்பாய் நின்றவனே செல்வ மல்குந்
திருவாரூ ராவென்றே சிந்தி நெஞ்சே.

6-31-6559:

பற்றிநின்ற பாவங்கள் பாற்ற வேண்டிற்
பரகதிக்குச் செல்வதொரு பரிசு வேண்டிற்
சுற்றிநின்ற சூழ்வினைகள் வீழ்க்க வேண்டிற்
சொல்லுகேன் கேள்நெஞ்சே துஞ்சா வண்ணம்
உற்றவரும் உறுதுணையும் நீயே யென்றும்
உன்னையல்லால் ஒருதெய்வம் உள்கே னென்றும்
புற்றரவக் கச்சார்த்த புனிதா வென்றும்
பொழிலாரூ ராவென்றே போற்றா நில்லே.

6-31-6560:

மதிதருவன் நெஞ்சமே உஞ்சு போக
வழியாவ திதுகண்டாய் வானோர்க் கெல்லாம்
அதிபதியே ஆரமுதே ஆதி யென்றும்
அம்மானே ஆரூரெம் மையா வென்றுந்
துதிசெய்து துன்றுமலர் கொண்டு தூவிச் 
சூழும் வலஞ்செய்து தொண்டு பாடிக்
கதிர்மதிசேர் சென்னியனே கால காலா
கற்பகமே யென்றென்றே கதறா நில்லே.

6-31-6561:

பாசத்தைப் பற்றறுக்க லாகு நெஞ்சே
பரஞ்சோதி பண்டரங்கா பாவ நாசா
தேசத் தொளிவிளக்கே தேவ தேவே
திருவாரூர்த் திருமூலத் தானா வென்றும்
நேசத்தை நீபெருக்கி நேர்நின் றுள்கி
நித்தலுஞ் சென்றடிமேல் வீழ்ந்து நின்று
ஏசற்று நின்றிமையோ ரேறே வென்றும்
எம்பெருமா னென்றென்றே ஏத்தா நில்லே.

6-31-6562:

புலன்களைந்தால் ஆட்டுண்டு போது போக்கிப் 
புறம்புறமே திரியாதே போது நெஞ்சே
சலங்கொள்சடை முடியுடைய தலைவா வென்றுந்
தக்கன்செய் பெருவேள்வி தகர்த்தா யென்றும்
இலங்கையர்கோன் சிரநெரித்த இறைவா வென்றும்
எழிலாரூ ரிடங்கொண்ட எந்தா யென்றும்
நலங்கொளடி என்றலைமேல் வைத்தா யென்றும்
நாடோ றும் நவின்றேத்தாய் நன்மை யாமே.

6-32-6563:

கற்றவர்க ளுண்ணுங் கனியே போற்றி
கழலடைந்தார் செல்லுங் கதியே போற்றி
அற்றவர்கட் காரமுத மானாய் போற்றி
அல்லலறுத் தடியேனை ஆண்டாய் போற்றி
மற்றொருவ ரொப்பில்லா மைந்தா போற்றி
வானவர்கள் போற்றும் மருந்தே போற்றி
செற்றவர்தம் புரமெரித்த சிவனே போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6564:

வங்கமலி கடல்நஞ்ச முண்டாய் போற்றி
மதயானை ஈருரிவை போர்த்தாய் போற்றி
கொங்கலரும் நறுங்கொன்றைத் தாராய் போற்றி
கொல்புலித்தோ லாடைக் குழகா போற்றி
அங்கணனே அமரர்கள்தம் இறைவா போற்றி
ஆலமர நீழலறஞ் சொன்னாய் போற்றி
செங்கனகத் தனிக்குன்றே சிவனே போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6565:

மலையான் மடந்தை மணாளா போற்றி
மழவிடையாய் நின்பாதம் போற்றி போற்றி
நிலையாக என்னெஞ்சில் நின்றாய் போற்றி
நெற்றிமே லொற்றைக்கண் ணுடையாய் போற்றி
இலையார்ந்த மூவிலைவே லேந்தி போற்றி
ஏழ்கடலு மேழ்பொழிலு மானாய் போற்றி
சிலையாலன் றெயிலெரித்த சிவனே போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6566:

பொன்னியலும் மேனியனே போற்றி போற்றி
பூதப் படையுடையாய் போற்றி போற்றி
மன்னியசீர் மறைநான்கு மானாய் போற்றி
மறியேந்து கையானே போற்றி போற்றி
உன்னுமவர்க் குண்மையனே போற்றி போற்றி
உலகுக் கொருவனே போற்றி போற்றி
சென்னிமிசை வெண்பிறையாய் போற்றி போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6567:

நஞ்சுடைய கண்டனே போற்றி போற்றி
நற்றவனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி
வெஞ்சுடரோன் பல்லிறுத்த வேந்தே போற்றி
வெண்மதியங் கண்ணி விகிர்தா போற்றி
துஞ்சிருளி லாட லுகந்தாய் போற்றி
தூநீறு மெய்க்கணிந்த சோதி போற்றி
செஞ்சடையாய் நின்பாதம் போற்றி போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6568:

சங்கரனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி
சதாசிவனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி
பொங்கரவா நின்பாதம் போற்றி போற்றி
புண்ணியனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி
அங்கமலத் தயனோடு மாலுங் காணா 
அனலுருவா நின்பாதம் போற்றி போற்றி
செங்கமலத் திருப்பாதம் போற்றி போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6569:

வம்புலவு கொன்றைச் சடையாய் போற்றி
வான்பிறையும் வாளரவும் வைத்தாய் போற்றி
கொம்பனைய நுண்ணிடையாள் கூறா போற்றி
குரைகழலாற் கூற்றுதைத்த கோவே போற்றி
நம்புமவர்க் கரும்பொருளே போற்றி போற்றி
நால்வேத மாறங்க மானாய் போற்றி
செம்பொனே மரகதமே மணியே போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6570:

உள்ளமாய் உள்ளத்தே நின்றாய் போற்றி
உகப்பார் மனத்தென்றும் நீங்காய் போற்றி
வள்ளலே போற்றி மணாளா போற்றி
வானவர்கோன் தோள்துணித்த மைந்தா போற்றி
வெள்ளையே றேறும் விகிர்தா போற்றி
மேலோர்க்கு மேலோர்க்கு மேலாய் போற்றி
தௌ;ளுநீர்க் கங்கைச் சடையாய் போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6571:

பூவார்ந்த சென்னிப் புனிதா போற்றி
புத்தேளிர் போற்றும் பொருளே போற்றி
தேவார்ந்த தேவர்க்குந் தேவே போற்றி
திருமாலுக் காழி யளித்தாய் போற்றி
சாவாமே காத்தென்னை யாண்டாய் போற்றி
சங்கொத்த நீற்றெஞ் சதுரா போற்றி
சேவார்ந்த வெல்கொடியாய் போற்றி போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-32-6572:

பிரமன்றன் சிரமரிந்த பெரியோய் போற்றி
பெண்ணுருவோ டாணுருவாய் நின்றாய் போற்றி
கரநான்கும் முக்கண்ணு முடையாய் போற்றி
காதலிப்பார்க் காற்ற எளியாய் போற்றி
அருமந்த தேவர்க் கரசே போற்றி
அன்றரக்கன் ஐந்நான்கு தோளுந் தாளுஞ்
சிரம்நெரித்த சேவடியாய் போற்றி போற்றி
திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி.

6-33-6573:

பொருங்கைமதக் கரியுரிவைப் போர்வை யானைப்
பூவணமும் வலஞ்சுழியும் பொருந்தி னானைக்
கரும்புதரு கட்டியையின் னமிர்தைத் தேனைக்
காண்பரிய செழுஞ்சுடரைக் கனகக் குன்றை
இருங்கனக மதிலாரூர் மூலத் தானத் 
தெழுந்தருளி யிருந்தானை இமையோ ரேத்தும்
அருந்தவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6574:

கற்பகமும் இருசுடரு மாயி னானைக்
காளத்தி கயிலாய மலையு ளானை
விற்பயிலும் மதனழிய விழித்தான் றன்னை
விசயனுக்கு வேடுவனாய் நின்றான் றன்னைப்
பொற்பமரும் பொழிலாரூர் மூலத் தானம் 
பொருந்தியவெம் பெருமானைப் பொருந்தார் சிந்தை
அற்புதனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6575:

பாதியொரு பெண்முடிமேற் கங்கை யானைப்
பாசூரும் பரங்குன்றும் மேயான் றன்னை
வேதியனைத் தன்னடியார்க் கெளியான் றன்னை
மெய்ஞ்ஞான விளக்கானை விரையே நாறும்
போதியலும் பொழிலாரூர் மூலத் தானம் 
புற்றிடங்கொண் டிருந்தானைப் போற்றுவார்கள்
ஆதியனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6576:

நந்திபணி கொண்டருளும் நம்பன் றன்னை
நாகேச் சரமிடமா நண்ணி னானைச்
சந்திமல ரிட்டணிந்து வானோ ரேத்துந்
தத்துவனைச் சக்கரமாற் கீந்தான் றன்னை
இந்துநுழை பொழிலாரூர் மூலத் தானம் 
இடங்கொண்ட பெருமானை இமையோர் போற்றும்
அந்தணனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6577:

சுடர்ப்பவளத் திருமேனி வெண்ணீற் றானைச்
சோதிலிங்கத் தூங்கானை மாடத் தானை
விடக்கிடுகா டிடமாக உடையான் றன்னை
மிக்கரண மெரிய[ட்ட வல்லான் றன்னை
மடற்குலவு பொழிலாரூர் மூலத் தானம் 
மன்னியவெம் பெருமானை மதியார் வேள்வி
அடர்த்தவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6578:

தாயவனை எவ்வுயிர்க்குந் தன்னொப் பில்லாத் 
தகுதில்லை நடம்பயிலுந் தலைவன் றன்னை
மாயவனும் மலரவனும் வானோ ரேத்த 
மறிகடல்நஞ் சுண்டுகந்த மைந்தன் றன்னை
மேயவனைப் பொழிலாரூர் மூலத் தானம்
விரும்பியஎம் பெருமானை யெல்லாம் முன்னே
ஆயவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6579:

பொருளியல்நற் சொற்பதங்க ளாயி னானைப்
புகலூரும் புறம்பயமும் மேயான் றன்னை
மருளியலுஞ் சிந்தையர்க்கு மருந்து தன்னை
மறைக்காடுஞ் சாய்க்காடும் மன்னி னானை
இருளியல்நற் பொழிலாரூர் மூலத் தானத் 
தினிதமரும் பெருமானை இமையோ ரேத்த
அருளியனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6580:

காலனைக்கா லாற்காய்ந்த கடவுள் தன்னைக்
காரோணங் கழிப்பாலை மேயான் றன்னைப்
பாலனுக்குப் பாற்கடலன் றீந்தான் றன்னைப்
பணியுகந்த அடியார்கட் கினியான் றன்னைச்
சேலுகளும் வயலாரூர் மூலத் தானஞ்
சேர்ந்திருந்த பெருமானைப் பவள மீன்ற
ஆலவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-33-6581:

ஒப்பொருவ ரில்லாத ஒருவன் றன்னை
ஓத்தூரும் உறைய[ரும் மேவி னானை
வைப்பவனை மாணிக்கச் சோதி யானை
மாருதமுந் தீவெளிநீர் மண்ணா னானை
மூமெய்ப்பொருளாய் அடியேன துள்ளே நின்ற 
வினையிலியைத் திருமூலத் தானம் மேய
அப்பொன்னை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. 
மூ இச்செய்யுளின் பின்னிரு அடிகள் பிற பதிப்புகளில்
காணப்படவில்லை.

6-33-6582:

பகலவன்றன் பல்லுகுத்த படிறன் றன்னைப்
பராய்த்துறைபைஞ் ஞீலியிடம் பாவித் தானை
இகலவனை இராவணனை இடர்செய் தானை
ஏத்தாதார் மனத்தகத்துள் இருளா னானைப்
புகழ்நிலவு பொழிலாரூர் மூலத் தானம் 
பொருந்தியவெம் பெருமானைப் போற்றார் சிந்தை
அகலவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை
அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே.

6-34-6583:

ஒருவனாய் உலகேத்த நின்ற நாளோ
ஓருருவே மூவுருவ மான நாளோ
கருவனாய்க் காலனைமுன் காய்ந்த நாளோ
காமனையுங் கண்ணழலால் விழித்த நாளோ
மருவனாய் மண்ணும்விண்ணுந் தெரித்த நாளோ
மான்மறிக்கை யேந்தியோர் மாதோர் பாகந்
திருவினாள் சேர்வதற்கு முன்னோ பின்னோ
திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6584:

மலையார்பொற் பாவையொடு மகிழ்ந்த நாளோ 
வானவரை வலியமுத மூட்டி யந்நாள்
நிலைபேறு பெறுவித்து நின்ற நாளோ
நினைப்பரிய தழற்பிழம்பாய் நிமிர்ந்த நாளோ
அலைசாமே அலைகடல்நஞ் சுண்ட நாளோ
அமரர்கணம் புடைசூழ இருந்த நாளோ
சிலையால்முப் புரமெரித்த முன்னோ பின்னோ
திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6585:

பாடகஞ்சேர் மெல்லடிநற் பாவை யாளும் 
நீயும்போய்ப் பார்த்தனது பலத்தைக் காண்பான்
வேடனாய் வில்வாங்கி யெய்த நாளோ
விண்ணவர்க்குங் கண்ணவனாய் நின்ற நாளோ
மாடமொடு மாளிகைகள் மல்கு தில்லை 
மணிதிகழும் அம்பலத்தே மன்னிக் கூத்தை
ஆடுவான் புகுவதற்கு முன்னோ பின்னோ
அணியாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6586:

ஓங்கி யுயர்ந்தெழுந்து நின்ற நாளோ
ஓருகம்போல் ஏழுகமாய் நின்ற நாளோ
தாங்கியசீர்த் தலையான வானோர் செய்த 
தக்கன்றன் பெருவேள்வி தகர்த்த நாளோ
நீங்கியநீர்த் தாமரையான் நெடுமா லோடு
நில்லாயெம் பெருமானே யென்றங் கேத்தி
வாங்கிமதி வைப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ
வளராரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6587:

பாலனாய் வளர்ந்திலாப் பான்மை யானே
பணிவார்கட் கங்கங்கே பற்றா னானே
நீலமா மணிகண்டத் தெண்டோ ளானே
நெருநலையாய் இன்றாகி நாளை யாகுஞ்
சீலமே சிவலோக நெறியே யாகுஞ் 
சீர்மையே கூர்மையே குணமே நல்ல
கோலம்நீ கொள்வதற்கு முன்னோ பின்னோ
குளிராரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6588:

திறம்பலவும் வழிகாட்டிச் செய்கை காட்டிச் 
சிறியையாய்ப் பெரியையாய் நின்ற நாளோ
மறம்பலவு முடையாரை மயக்கந் தீர்த்து 
மாமுனிவர்க் கருள்செய்தங் கிருந்த நாளோ
பிறங்கியசீர்ப் பிரமன்றன் தலைகை யேந்திப் 
பிச்சையேற் றுண்டுழன்று நின்ற நாளோ
அறம்பலவு முரைப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ
அணியாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6589:

நிலந்தரத்து நீண்டுருவ மான நாளோ
நிற்பனவும் நடப்பனவும் நீயே யாகிக்
கலந்துரைக்கக் கற்பகமாய் நின்ற நாளோ
காரணத்தால் நாரணனைக் கற்பித் தன்று
வலஞ்சுருக்கி வல்லசுரர் மாண்டு வீழ
வாசுகியை வாய்மடுத்து வானோ ருய்யச்
சலந்தரனைக் கொல்வதற்கு முன்னோ பின்னோ
தண்ணாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6590:

பாதத்தால் முயலகனைப் பாது காத்துப் 
பாரகத்தே பரஞ்சுடராய் நின்ற நாளோ
கீதத்தை மிகப்பாடும் அடியார்க் கென்றுங் 
கேடிலா வானுலகங் கொடுத்த நாளோ
பூதத்தான் பொருநீலி புனிதன் மேவிப் 
பொய்யுரையா மறைநால்வர் விண்ணோர்க் கென்றும்
வேதத்தை விரிப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ
விழவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6591:

புகையெட்டும் போக்கெட்டும் புலன்க ளெட்டும்
பூதலங்க ளவையெட்டும் பொழில்க ளெட்டுங்
கலையெட்டுங் காப்பெட்டுங் காட்சி யெட்டுங்
கழற்சே வடியடைந்தார் களைக ணெட்டும்
நகையெட்டும் நாளெட்டும் நன்மை யெட்டும்
நலஞ்சிறந்தார் மனத்தகத்து மலர்க ளெட்டுந்
திகையெட்டுந் தெரிப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ
திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

6-34-6592:

ஈசனா யுலகேழும் மலையு மாகி
இராவணனை ஈடழித்திட் டிருந்த நாளோ
வாசமலர் மகிழ்தென்ற லான நாளோ
மதயானை யுரிபோர்த்து மகிழ்ந்த நாளோ
தாதுமலர் சண்டிக்குக் கொடுத்த நாளோ
சகரர்களை மறித்திட்டாட் கொண்ட நாளோ
தேசமுமை யறிவதற்கு முன்னோ பின்னோ
திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே.

7-8-7297:

இறைகளோ டிசைந்த இன்பம் 
இன்பத்தோ டிசைந்த வாழ்வு 
பறைகிழித் தனைய போர்வை 
பற்றியான் நோக்கி னேற்குத் 
திறைகொணர்ந் தீண்டித் தேவர் 
செம்பொனும் மணியுந் தூவி 
அறைகழல் இறைஞ்சும் ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7298:

ஊன்மிசை உதிரக் குப்பை 
ஒருபொரு ளிலாத மாயம் 
மான்மறித் தனைய நோக்க 
மடந்தைமார் மதிக்கு மிந்த 
மானுடப் பிறவி வாழ்வு 
வாழ்வதோர் வாழ்வு வேண்டேன் 
ஆனல்வெள் ளேற்ற ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7299:

அறுபதும் பத்தும் எட்டும் 
ஆறினோ டஞ்சு நான்குந் 
துறுபறித் தனைய நோக்கிச் 
சொல்லிற்றொன் றாகச் சொல்லார் 
நறுமலர்ப் பூவும் நீரும் 
நாடொறும் வணங்கு வார்க்கு 
அறிவினைக் கொடுக்கும் ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7300:

சொல்லிடில் எல்லை இல்லை 
சுவையிலாப் பேதை வாழ்வு 
நல்லதோர் கூரை புக்கு 
நலமிக அறிந்தே னல்லேன் 
மல்லிகை மாடம் நீடு 
மருங்கொடு நெருங்கி யெங்கும் 
அல்லிவண் டியங்கும் ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7301:

நரம்பினோ டெலும்பு கட்டி 
நசையினோ டிசைவொன் றில்லாக் 
குரம்பைவாய்க் குடியி ருந்து 
குலத்தினால் வாழ மாட்டேன் 
விரும்பிய கமழும் புன்னை 
மாதவித் தொகுதி என்றும் 
அரும்புவாய் மலரும் ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7302:

மணமென மகிழ்வர் முன்னே 
மக்கள்தாய் தந்தை சுற்றம் 
பிணமெனச் சுடுவர் பேர்த்தே 
பிறவியை வேண்டேன் நாயேன் 
பணையிடைச் சோலை தோறும் 
பைம்பொழில் விளாகத் தெங்கள் 
அணைவினைக் கொடுக்கும் ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7303:

தாழ்வெனுந் தன்மை விட்டுத் 
தனத்தையே மனத்தில் வைத்து 
வாழ்வதே கருதித் தொண்டர் 
மறுமைக்கொன் றீய கில்லார் 
ஆழ்குழிப் பட்ட போது 
வலக்கணில் ஒருவர்க் காவர் 
யாழ்முயன் றிருக்கும் ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7304:

உதிரநீர் இறைச்சிக் குப்பை 
எடுத்தது மலக்கு கைம்மேல் 
வருவதோர் மாயக் கூரை 
வாழ்வதோர் வாழ்வு வேண்டேன் 
கரியமால் அயனுந் தேடிக் 
கழலிணை காண மாட்டா 
அரியனாய் நின்ற ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7305:

பொய்த்தன்மைத் தாய மாயப் 
போர்வையை மெய்யென் றெண்ணும் 
வித்தகத் தாய வாழ்வு 
வேண்டிநான் விரும்ப கில்லேன் 
முத்தினைத் தொழுது நாளும் 
முடிகளால் வணங்கு வார்க்கு 
அத்தன்மைத் தாகும் ஆரூர் 
அப்பனே அஞ்சி னேனே.

7-8-7306:

தஞ்சொலார் அருள் பயக்குந் 
தமியனேன் தடமு லைக்கண் 
அஞ்சொலார் பயிலும் ஆரூர் 
அப்பனை ஊரன் அஞ்சிச் 
செஞ்சொலால் நயந்த பாடல் 
சிந்தியா ஏத்த வல்லார் 
நஞ்சுலாங் கண்டத் தெங்கள் 
நாதனை நணுகு வாரே.

7-37-7596:

குருகுபா யக்கொழுங் கரும்புகள் நெரிந்தசா 
றருகுபா யும்வயல் அந்தணா ரூரரைப் 
பருகுமா றும்பணிந் தேத்துமா றுந்நினைந் 
துருகுமா றும்மிவை உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7597:

பறக்குமெங் கிள்ளைகாள் பாடுமெம் பூவைகாள் 
அறக்கண்என் னத்தகும் அடிகளா ரூரரை 
மறக்ககில் லாமையும் வளைகள்நில் லாமையும் 
உறக்கமில் லாமையும் உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7598:

சூழுமோ டிச்சுழன் றுழலும்வெண் ணாரைகாள் 
ஆளும்அம் பொற்கழல் அடிகளா ரூரர்க்கு 
வாழுமா றும்வளை கழலுமா றும்மெனக் 
கூழுமா றும்மிவை உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7599:

சக்கிரவா ளத்திளம் பேடைகாள் சேவல்காள் 
அக்கிரமங் கள்செயும் அடிகளா ரூரர்க்கு 
வக்கிரமில் லாமையும் வளைகள்நில் லாமையும் 
உக்கிரமில் லாமையும் உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7600:

இலைகொள்சோ லைத்தலை இருக்கும்வெண் ணாரைகாள் 
அலைகொள்சூ லப்படை அடிகளா ரூரர்க்குக் 
கலைகள்சோர் கின்றதுங் கனவளை கழன்றதும் 
முலைகள்பீர் கொண்டதும் மொழியவல் லீர்களே.

7-37-7601:

வண்டுகாள் கொண்டல்காள் வார்மணற் குருகுகாள் 
அண்டவா ணர்தொழும் அடிகளா ரூரரைக் 
கண்டவா றுங்காமத் தீக்கனன் றெரிந்துமெய் 
உண்டவா றும்மிவை உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7602:

தேனலங் கொண்டதேன் வண்டுகாள் கொண்டல்காள் 
ஆனலங் கொண்டவெம் மடிகளா ரூரர்க்குப் 
பானலங் கொண்டவெம் பணைமுலை பயந்துபொன் 
ஊனலங் கொண்டதும் உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7603:

சுற்றுமுற் றுஞ்சுழன் றுழலும்வெண் நாரைகாள் 
அற்றமுற் றப்பகர்ந் தடிகளா ரூரர்க்குப் 
பற்றுமற் றின்மையும் பாடுமற் றின்மையும் 
உற்றுமற் றின்மையும் உணர்த்த வல்லீர்களே.

7-37-7604:

குரவநா றக்குயில் வண்டினம் பாடநின் 
றரவமா டும்பொழில் அந்தணா ரூரரைப் 
பரவிநா டும்மதும் பாடிநா டும்மதும் 
உருகிநா டும்மதும் உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7605:

கூடுமன் னப்பெடை காள்குயில் வண்டுகாள் 
ஆடும்அம் பொற்கழல் அடிகளா ரூரரைப் 
பாடுமா றும்பணிந் தேத்துமா றுங்கூடி 
ஊடுமா றும்மிவை உணர்த்தவல் லீர்களே.

7-37-7606:

நித்தமா கந்நினைந் துள்ளமேத் தித்தொழும் 
அத்தன்அம் பொற்கழல் அடிகளா ரூரரைச் 
சித்தம்வைத் தபுகழ்ச் சிங்கடி யப்பன்மெய்ப் 
பத்தனு ரன்சொன்ன பாடுமின் பத்தரே.

7-39-7617:

தில்லைவாழ் அந்தணர்தம் அடியார்க்கும் அடியேன் 
திருநீல கண்டத்துக் குயவனார்க் கடியேன் 
இல்லையே என்னாத இயற்பகைக்கும் அடியேன் 
இளையான்றன் குடிமாறன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
வெல்லுமா மிகவல்ல மெய்ப்பொருளுக் கடியேன் 
விரிபொழில்சூழ் குன்றையார் விறன்மிண்டர்க் கடியேன் 
அல்லிமென் முல்லையந்தார் அமர்நீதிக் கடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே.

7-39-7618:

இலைமலிந்த வேல்நம்பி எறிபத்தர்க் கடியேன் 
ஏனாதி நாதன்றன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
கலைமலிந்த சீர்நம்பி கண்ணப்பர்க் கடியேன் 
கடவு[ரிற் கலயன்றன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
மலைமலிந்த தோள்வள்ளல் மானக்கஞ் சாறன் 
எஞ்சாத வாட்டாயன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
அலைமலிந்த புனல்மங்கை ஆனாயர்க் கடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே.

7-39-7619:

மூமும்மையால் உலகாண்ட மூர்த்திக்கும் அடியேன் 
முருகனுக்கும் உருத்திர பசுபதிக்கும் அடியேன் 
செம்மையே திருநாளைப் போவார்க்கும் அடியேன் 
திருக்குறிப்புத் தொண்டர்தம் அடியார்க்கும் அடியேன் 
மெய்ம்மையே திருமேனி வழிபடா நிற்க 
வெகுண்டெழுந்த தாதைதாள் மழுவினால் எறிந்த 
அம்மையான் அடிச்சண்டிப் பெருமானுக் கடியேன் 
ஆரூரான் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே. 
 
மூவிபூதி, ருத்திராட்சம், சடைமுடி இவைகளுடன் அரசு 
செய்தமையால் மும்மையால் உலகாண்ட மூர்த்தியென்றது.

7-39-7620:

திருநின்ற செம்மையே செம்மையாக் கொண்ட 
திருநாவுக் கரையன்றன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
பெருநம்பி குலச்சிறைதன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
பெருமிழலைக் குறும்பர்க்கும் பேயார்க்கும் அடியேன் 
ஒருநம்பி அப்பூதி அடியார்க்கும் அடியேன் 
ஒலிபுனல்சூழ் சாத்தமங்கை நீலநக்கர்க் கடியேன் 
அருநம்பி நமிநந்தி அடியார்க்கும் அடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே.

7-39-7621:

வம்பறா வரிவண்டு மணம்நாற மலரும் 
மதுமலர்நற் கொன்றையான் அடியலாற் பேணா 
எம்பிரான் சம்பந்தன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
ஏயர்கோன் கலிக்காமன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
நம்பிரான் திருமூலன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
மூநாட்டமிகு தண்டிக்கும் மூர்க்கர்க்கும் அடியேன் 
சூஅம்பரான் சோமாசி மாறனுக்கும் அடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே. 
 
மூபிறவி அந்தகராயிருந்து திருவாரூர்க் கமலாலயத் 
தீர்த்தத்தில் மூழ்கியெழுந்திருக்கும்போது சுவாமி 
யினுடைய திருவருளால் நாட்டம் விளங்கப்பெற்றவ 
ரென்பது தோன்ற நாட்டமிகு தண்டிக்கும் 
என்றருளிச்செய்தது. 
 
சூஅம்பரான் சோமாசி - திருஅம்பர் என்னுந் தலத்தில் வாழ்பவர்.

7-39-7622:

வார்கொண்ட வனமுலையாள் உமைபங்கன் கழலே 
மறவாது கல்லெறிந்த சாக்கியர்க்கும் அடியேன் 
சீர்கொண்ட புகழ்வள்ளல் சிறப்புலிக்கும் அடியேன் 
செங்காட்டங் குடிமேய சிறுத்தொண்டர்க் கடியேன் 
கார்கொண்ட கொடைக்மூகழறிற் றறிவார்க்கும் அடியேன் 
கடற்காழிக் கணநாதன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
ஆர்கொண்ட வேற்கூற்றன் களந்தைக்கோன் அடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே. 
 
மூகழறிற்றறிவார் - சேரமானாயனார்.

7-39-7623:

பொய்யடிமை யில்லாத புலவர்க்கும் அடியேன் 
பொழிற்கருவு[ர்த் துஞ்சிய புகழ்ச்சோழர்க் கடியேன் 
மெய்யடியான் நரசிங்க முனையரையர்க் கடியேன் 
விரிதிரைசூழ் கடல்நாகை அதிபத்தர்க் கடியேன் 
கைதடிந்த வரிசிலையான் கலிக்கம்பன் கலியன் 
கழற்மூசத்தி வரிஞ்சையர்கோன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
ஐயடிகள் காடவர்கோன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே. 
 
மூசத்திவரிஞ்சையர்கோன் என்பதை வரிஞ்சைய[ர்ச் 
சத்தியாரென மாற்றுக.

7-39-7624:

கறைக்கண்டன் கழலடியே காப்புக்கொண் டிருந்த 
கணம்புல்ல நம்பிக்குங் காரிக்கும் அடியேன் 
நிறைக்கொண்ட சிந்தையான் நெல்வேலி வென்ற 
நின்றசீர் நெடுமாறன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
துறைக்கொண்ட செம்பவளம் இருளகற்றுஞ் சோதித் 
தொன்மயிலை வாயிலான் அடியார்க்கும் அடியேன் 
அறைக்கொண்ட வேல்நம்பி முனையடுவார்க் கடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே.

7-39-7625:

கடல்சூழ்ந்த உலகெலாங் காக்கின்ற பெருமான் 
காடவர்கோன் கழற்சிங்கன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
மடல்சூழ்ந்த தார்நம்பி இடங்கழிக்குந் தஞ்சை 
மன்னவனாம் செருத்துணைதன் அடியார்க்கும் அடியேன் 
புடைசூழ்ந்த புலியதள்மேல் அரவாட ஆடி 
பொன்னடிக்கே மனம்வைத்த புகழ்த்துணைக்கும் அடியேன் 
அடல்சூழ்ந்த வேல்நம்பி கோட்புலிக்கும் அடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே.

7-39-7626:

பத்தராய்ப் பணிவார்கள் எல்லார்க்கும் அடியேன் 
பரமனையே பாடுவார் அடியார்க்கும் அடியேன் 
சித்தத்தைச் சிவன்பாலே வைத்தார்க்கும் அடியேன் 
திருவாரூர்ப் பிறந்தார்கள் எல்லார்க்கும் அடியேன் 
மூமுப்போதுந் திருமேனி தீண்டுவார்க் கடியேன் 
முழுநீறு பூசிய முனிவர்க்கும் அடியேன் 
அப்பாலும் அடிச்சார்ந்த அடியார்க்கும் அடியேன் 
ஆரூரன் ஆரூரில் அம்மானுக் காளே. 
 
மூஇவர்கள் ஆதிசைவப்பிராமணர்கள்

7-39-7627:

மன்னியசீர் மறைநாவன் நின்றவு[ர்ப் பூசல் 
வரிவளையாள் மானிக்கும் நேசனுக்கும் அடியேன் 
தென்னவனாய் உலகாண்ட செங்கணார்க் கடியேன் 
திருநீல கண்டத்துப் பாணனார்க் கடியேன் 
என்னவனாம் அரனடியே அடைந்திட்ட சடையன் 
இசைஞானி காதலன் திருநாவ லூர்க்கோன் 
அன்னவனாம் ஆரூரன் அடிமைகேட் டுவப்பார் 
ஆரூரில் அம்மானுக் கன்ப ராவாரே.

7-51-7742:

பத்திமையும் அடிமையையுங் கைவிடுவான் பாவியேன் 
பொத்தினநோ யதுவிதனைப் 
பொருளறிந்தேன் போய்த்தொழுவேன் 
முத்தினைமா மணிதன்னை 
வயிரத்தை மூர்க்கனேன் 
எத்தனைநாட் பிரிந்திருக்கேன் 
என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7743:

ஐவணமாம் பகழியுடை அடல்மதனன் பொடியாகச் 
செவ்வணமாந் திருநயனம் 
விழிசெய்த சிவமூர்த்தி 
மையணவு கண்டத்து 
வளர்சடையெம் மாரமுதை 
எவ்வணம்நான் பிரிந்திருக்கேன் 
என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7744:

சங்கலக்குந் தடங்கடல்வாய் 
விடஞ்சுடவந் தமரர்தொழ 
அங்கலக்கண் தீர்த்துவிடம் 
உண்டுகந்த அம்மானை 
இங்கலக்கும் உடற்பிறந்த 
அறிவிலியேன் செறிவின்றி 
எங்குலக்கப் பிரிந்திருக்கேன் 
என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7745:

இங்ஙனம்வந் திடர்ப்பிறவிப் 
 பிறந்தயர்வேன் அயராமே 
அங்ஙனம்வந் தெனையாண்ட 
 அருமருந்தென் ஆரமுதை 
வெங்கனல்மா மேனியனை 
 மான்மருவுங் கையானை 
எங்ஙனம்நான் பிரிந்திருக்கேன் 
 என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7746:

செப்பரிய அயனொடுமால் 
சிந்தித்துந் தெரிவரிய 
அப்பெரிய திருவினையே 
அறியாதே அருவினையேன் 
ஒப்பரிய குணத்தானை 
இணையிலியை அணைவின்றி 
எப்பரிசு பிரிந்திருக்கேன் 
என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7747:

வன்னாகம் நாண்வரைவில் 
 அங்கிகணை அரிபகழி 
தன்னாகம் உறவாங்கிப் 
 புரமெரித்த தன்மையனை 
முன்னாக நினையாத 
 மூர்க்கனேன் ஆக்கைசுமந் 
தென்னாகப் பிரிந்திருக்கேன் 
 என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7748:

வன்சயமாய் அடியான்மேல் 
 வருங்கூற்றின் உரங்கிழிய 
முன்சயமார் பாதத்தால் 
 முனிந்துகந்த மூர்த்திதனை 
மின்செயும்வார் சடையானை 
 விடையானை அடைவின்றி 
என்செயநான் பிரிந்திருக்கேன் 
 என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7749:

முன்னெறிவா னவர்கூடித் 
தொழுதேத்தும் முழுமுதலை 
அந்நெறியை அமரர்தொழும் 
நாயகனை அடியார்கள் 
செந்நெறியைத் தேவர்குலக் 
கொழுந்தைமறந் திங்ஙனம்நான் 
என்னறிவான் பிரிந்திருக்கேன் 
என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7750:

கற்றுளவான் கனியாய 
கண்ணுதலைக் கருத்தார 
உற்றுளனாம் ஒருவனைமுன் 
இருவர்நினைந் தினிதேத்தப் 
பெற்றுளனாம் பெருமையனைப் 
பெரிதடியேன் கையகன்றிட் 
டெற்றுளனாய்ப் பிரிந்திருக்கேன் 
 என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7751:

ஏழிசையாய் இசைப்பயனாய் 
 இன்னமுதாய் என்னுடைய 
தோழனுமாய் யான்செய்யுந் 
 துரிசுகளுக் குடனாகி 
மாழையொண்கண் பரவையைத்தந் 
 தாண்டானை மதியில்லா 
ஏழையேன் பிரிந்திருக்கேன் 
 என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7752:

வங்கமலி கடல்நஞ்சை 
வானவர்கள் தாமுய்ய 
நுங்கிஅமு தவர்க்கருளி 
நொய்யேனைப் பொருட்படுத்துச் 
சங்கிலியோ டெனைப்புணர்த்த 
தத்துவனைச் சழக்கனேன் 
எங்குலக்கப் பிரிந்திருக்கேன் 
என்னாரூர் இறைவனையே.

7-51-7753:

பேரூரும் மதகரியின் 
 உரியானைப் பெரியவர்தஞ் 
சீரூருந் திருவாரூர்ச் 
 சிவனடியே திறம்விரும்பி 
ஆரூரன் அடித்தொண்டன் 
 அடியன்சொல் அகலிடத்தில் 
ஊரூரன் இவைவல்லார் 
 உலகவர்க்கு மேலாரே.

7-59-7827:

பொன்னும் மெய்ப்பொரு ளுந்தரு வானைப்
 போக முந்திரு வும்புணர்ப் பானைப் 
பின்னை என்பிழை யைப்பொறுப் பானைப் 
 பிழையெ லாந்தவி ரப்பணிப் பானை 
இன்ன தன்மையன் என்றறி வொண்ணா 
 எம்மா னைஎளி வந்தபி ரானை 
அன்னம் வைகும் வயற்பழ னத்தணி 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7828:

கட்ட மும்பிணி யுங்களை வானைக் 
 காலற் சீறிய காலுடை யானை 
விட்ட வேட்கைவெந் நோய்களை வானை 
 விரவி னால்விடு தற்கரி யானைப் 
பட்ட வார்த்தை படநின்ற வார்த்தை 
 வாரா மேதவி ரப்பணிப் பானை 
அட்ட மூர்த்தியை மட்டவிழ் சோலை 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7829:

கார்க்குன் றமழை யாய்ப்பொழி வானைக்
 கலைக்கெ லாம்பொரு ளாயுடன் கூடிப் 
பார்க்கின் றஉயிர்க் குப்பரிந் தானைப் 
 பகலுங் கங்குலும் ஆகிநின் றானை 
ஓர்க்கின் றசெவி யைச்சுவை தன்னை 
 உணரும் நாவினைக் காண்கின்ற கண்ணை 
ஆர்க்கின் றகட லைமலை தன்னை 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7830:

செத்த போதினில் முன்னின்று நம்மைச் 
 சிலர்கள் கூடிச் சிரிப்பதன் முன்னம் 
வைத்த சிந்தைஉண் டேமனம் உண்டே 
 மதிஉண் டேவிதி யின்பயன் உண்டே 
முத்தன் எங்கள்பி ரானென்று வானோர் 
 தொழநின் றதிமில் ஏறுடை யானை 
அத்தன் எந்தைபி ரான்எம்பி ரானை 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7831:

செறிவுண் டேல்மனத் தாற்றெளி வுண்டேல்
 தேற்றத் தால்வருஞ் சிக்கன வுண்டேல் 
மறிவுண் டேல்மறு மைப்பிறப் புண்டேல் 
 வாணாள் மேற்செல்லும் வஞ்சனை உண்டேல் 
பொறிவண் டாழ்செய்யும் பொன்மலர்க் கொன்றைப் 
 பொன்போ லுஞ்சடை மேற்புனைந் தானை 
அறிவுண் டேஉட லத்துயிர் உண்டே 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7832:

பொள்ளல் இவ்வுட லைப்பொரு ளென்று
 பொருளுஞ் சுற்றமும் போகமும் ஆகி 
மௌ;ள நின்றவர் செய்வன எல்லாம் 
 வாரா மேதவிர்க் கும்விதி யானை 
வள்ளல் எந்தமக் கேதுணை என்று 
 நாள்நா ளும்அம ரர்தொழு தேத்தும் 
அள்ள லங்கழ னிப்பழ னத்தணி 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7833:

கரியா னைஉரி கொண்டகை யானைக்
 கண்ணின் மேலொரு கண்ணுடை யானை 
வரியா னைவருத் தங்களை வானை 
 மறையா னைக்குறை மாமதி சூடற் 
குரியா னைஉல கத்துயிர்க் கெல்லாம் 
 ஒளியா னைஉகந் துள்கிநண் ணாதார்க் 
கரியா னைஅடி யேற்கெளி யானை 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7834:

வாளா நின்று தொழும்அடி யார்கள் 
 வான்ஆ ளப்பெறும் வார்த்தையைக் கேட்டும் 
நாணா ளும்மலர் இட்டுவணங் கார் 
 நம்மை ஆள்கின்ற தன்மையை ஓரார் 
கேளா நான்கிடந் தேஉழைக் கின்றேன் 
 கிளைக்கெ லாந்துணை யாமெனக் கருதி 
ஆளா வான்பலர் முன்பழைக் கின்றேன் 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7835:

விடக்கை யேபெருக் கிப்பல நாளும் 
 வேட்கை யாற்பட்ட வேதனை தன்னைக் 
கடக்கி லேன்நெறி காணவும் மாட்டேன் 
 கண்கு ழிந்திரப் பார்கையி லொன்றும் 
இடக்கி லேன்பர வைத்திரைக் கங்கைச் 
 சடையா னைஉமை யாளையோர் பாகத் 
தடக்கி னானைஅந் தாமரைப் பொய்கை 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7836:

ஒட்டி ஆட்கொண்டு போயொளித் திட்ட 
 உச்சிப் போதனை நச்சர வார்த்த 
பட்டி யைப்பக லையிருள் தன்னைப் 
 பாவிப் பார்மனத் தூறுமத் தேனைக் 
கட்டி யைக்கரும் பின்றெளி தன்னைக் 
 காத லாற்கடல் சூர்தடிந் திட்ட 
செட்டி யப்பனைப் பட்டனைச் செல்வ 
 ஆரூ ரானை மறக்கலு மாமே.

7-59-7837:

ஓரூ ரென்றுல கங்களுக் கெல்லாம் 
 உரைக்க லாம்பொரு ளாயுடன் கூடிக் 
காரூ ருங்கமழ் கொன்றைநன் மாலை 
 முடியன் காரிகை காரண மாக 
ஆரூ ரைம்மறத் தற்கரி யானை 
 அம்மான் றன்றிருப் பேர்கொண்ட தொண்டன் 
ஆரூ ரன்னடி நாயுரை வல்லார் 
 அமர லோகத் திருப்பவர் தாமே.

7-73-7964:

கரையுங் கடலும் மலையுங் 
 காலையும் மாலையும் எல்லாம் 
உரையில் விரவி வருவான் 
 ஒருவன் உருத்திர லோகன் 
வரையின் மடமகள் கேள்வன் 
 வானவர் தானவர்க் கெல்லாம் 
அரையனி ருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7965:

தனியனென் றெள்கி அறியேன் 
 தம்மைப் பெரிது முகப்பன் 
முனிபவர் தம்மை முனிவன் 
 முகம்பல பேசி மொழியேன் 
கனிகள் பலவுடைச் சோலைக் 
 காய்க்குலை ஈன்ற கமுகின் 
இனிய னிருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7966:

சொல்லிற் குலாவன்றிச் சொல்லேன் 
 தொடர்ந்தவர்க் குந்துணை அல்லேன் 
கல்லில் வலிய மனத்தேன் 
 கற்ற பெரும்புல வாணர் 
அல்லல் பெரிதும் அறுப்பான் 
 அருமறை ஆறங்கம் ஓதும் 
எல்லை இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7967:

நெறியும் அறிவுஞ் செறிவும் 
 நீதியும் நான்மிகப் பொல்லேன் 
மிறையுந் தறியும் உகப்பன் 
 வேண்டிற்றுச் செய்து திரிவன் 
பிறையும் அரவும் புனலும் 
 பிறங்கிய செஞ்சடை வைத்த 
இறைவன் இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7968:

நீதியில் ஒன்றும் வழுவேன் 
 நிட்கண் டகஞ்செய்து வாழ்வேன் 
வேதியர் தம்மை வெகுளேன் 
 வெகுண்டவர்க் குந்துணை ஆகேன் 
சோதியிற் சோதிஎம் மானைச் 
 சுண்ணவெண் ணீறணிந் திட்ட 
ஆதி இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7969:

அருத்தம் பெரிதும் உகப்பேன் 
 அலவலை யேன்அலந் தார்கள் 
ஒருத்தர்க் குதவியேன் அல்லேன் 
 உற்றவர்க் குந்துணை அல்லேன் 
பொருத்தமே லொன்று மிலாதேன் 
 புற்றெடுத் திட்டிடங் கொண்ட 
அருத்தன் இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7970:

சந்தம் பலஅறுக் கில்லேன் 
 சார்ந்தவர் தம்மடிச் சாரேன் 
முந்திப் பொருவிடை யேறி 
 மூவுல குந்திரி வானே 
கந்தங் கமழ்கொன்றை மாலைக் 
 கண்ணியன் விண்ணவ ரேத்தும் 
எந்தை இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7971:

நெண்டிக் கொண்டேயுங் கிலாய்ப்பன் 
 நிச்சய மேயிது திண்ணம் 
மிண்டர்க்கு மிண்டலாற் பேசேன் 
 மெய்ப்பொரு ளன்றி உணரேன் 
பண்டங் கிலங்கையர் கோனைப் 
 பருவரைக் கீழடர்த் திட்ட 
அண்டன் இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7972:

நமர்பிறர் என்ப தறியேன் 
 நான்கண்ட தேகண்டு வாழ்வேன் 
தமரம் பெரிதும் உகப்பன் 
 தக்கவா றொன்றும் இலாதேன் 
குமரன் திருமால் பிரமன் 
 கூடிய தேவர் வணங்கும் 
அமரன் இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7973:

ஆசை பலஅறுக் கில்லேன் 
 ஆரையும் அன்றி உரைப்பேன் 
பேசிற் சழக்கலாற் பேசேன் 
 பிழைப்புடை யேன்மனந் தன்னால் 
ஓசை பெரிதும் உகப்பேன் 
 ஒலிகடல் நஞ்சமு துண்ட 
ஈசன் இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ கேளீர்.

7-73-7974:

எந்தை இருப்பதும் ஆரூர்அவர் 
 எம்மையும் ஆள்வரோ என்று 
சிந்தை செயுந்திறம் வல்லான் 
 திருமரு வுந்திரள் தோளான் 
மந்த முழவம் இயம்பும் 
 வளவயல் நாவலா ரூரன் 
சந்தம் இசையொடும் வல்லார் 
 தாம்புகழ் எய்துவார் தாமே.

7-83-8066:

அந்தியும் நண்பகலும் அஞ்சுப தஞ்சொல்லி
முந்தி எழும்பழைய வல்வினை மூடாமுன்
சிந்தை பராமரியாத் தென்றிரு வாரூர்புக்
கெந்தை பிரானாரை யென்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8067:

நின்ற வினைக்கொடுமை நீங்க இருபொழுதுந்
துன்று மலரிட்டுச் சூழும் வலஞ்செய்து
தென்றல் மணங்கமழுந் தென்றிரு வாரூர்புக்
கென்றன் மனங்குளிர என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8068:

முன்னை முதற்பிறவி மூதறி யாமையினாற்
பின்னை நினைந்தனவும் பேதுற வும்மொழியச்
செந்நெல் வயற்கழனித் தென்றிரு வாரூர்புக்
கென்னுயிர்க் கின்னமுதை என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8069:

நல்ல நினைப்பொழிய நாள்களில் ஆருயிரைக்
கொல்ல நினைப்பனவுங் குற்றமும் அற்றொழியச்
செல்வ வயற்கழனித் தென்றிரு வாரூர்புக்
கெல்லை மிதித்தடியேன் என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8070:

கடுவரி மாக்கடலுட் காய்ந்தவன் தாதையைமுன்
சுடுபொடி மெய்க்கணிந்த சோதியை வன்றலைவாய்
அடுபுலி ஆடையனை ஆதியை ஆரூர்புக்
கிடுபலி கொள்ளியைநான் என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8071:

சூழொளி நீர்நிலந்தீத் தாழ்வளி ஆகாசம்
வானுயர் வெங்கதிரோன் வண்டமிழ் வல்லவர்கள்
ஏழிசை ஏழ்நரம்பின் ஓசையை ஆரூர்புக்
கேழுல காளியைநான் என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8072:

கொம்பன நுண்ணிடையாள் கூறனை நீறணிந்த
வம்பனை எவ்வுயிர்க்கும் வைப்பினை ஒப்பமராச்
செம்பொனை நன்மணியைத் தென்றிரு வாரூர்புக்
கென்பொனை என்மணியை என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8073:

ஆறணி நீண்முடிமேல் ஆடர வஞ்சூடிப்
பாறணி வெண்டலையிற் பிச்சைகொள் நச்சரவன்
சேறணி தண்கழனித் தென்றிரு வாரூர்புக்
கேறணி எம்மிறையை என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8074:

மண்ணினை உண்டுமிழ்ந்த மாயனும் மாமலர்மேல்
அண்ணலும் நண்ணரிய ஆதியை மாதினொடுந்
திண்ணிய மாமதில்சூழ் தென்றிரு வாரூர்புக்
கெண்ணிய கண்குளிர என்றுகொல் எய்துவதே.

7-83-8075:

மின்னெடுஞ் செஞ்சடையான் மேவிய ஆரூரை
நன்னெடுங் காதன்மையால் நாவலர் கோன்ஊரன்
பன்னெடுஞ் சொல்மலர்கொண் டிட்டன பத்தும்வல்லார்
பொன்னுடை விண்ணுலகம் நண்ணுவர் புண்ணியரே.

7-95-8188:

மீளா அடிமை உமக்கே ஆளாய்ப் 
 பிறரை வேண்டாதே 
மூளாத் தீப்போல் உள்ளே கனன்று 
 முகத்தால் மிகவாடி 
ஆளா யிருக்கும் அடியார் தங்கள் 
 அல்லல் சொன்னக்கால் 
வாளாங் கிருப்பீர் திருவா ரூரீர் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8189:

விற்றுக் கொள்வீர் ஒற்றி யல்லேன் 
 விரும்பி ஆட்பட்டேன் 
குற்ற மொன்றுஞ் செய்த தில்லை 
மூகொத்தை ஆக்கினீர் 
எற்றுக் கடிகேள் என்கண் கொண்டீர் 
 நீரே பழிப்பட்டீர் 
மற்றைக் கண்தான் தாரா தொழிந்தால் 
 வாழ்ந்து போதீரே. 
மூவிச்சை - வித்தையென்பதுபோல் கொச்சை - கொத்தை எனநின்றது.

7-95-8190:

அன்றில் முட்டா தடையுஞ் சோலை 
 ஆரூர் அகத்தீரே 
கன்று முட்டி உண்ணச் சுரந்த 
 காலி யவைபோல 
என்றும் முட்டாப் பாடும் அடியார் 
 தங்கண் காணாது 
குன்றில் முட்டிக் குழியில் விழுந்தால் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8191:

துருத்தி உறைவீர் பழனம் பதியாச் 
 சோற்றுத் துறையாள்வீர் 
இருக்கை திருவா ரூரே உடையீர் 
 மனமே எனவேண்டா 
அருத்தி யுடைய அடியார் தங்கள் 
 அல்லல் சொன்னக்கால் 
வருத்தி வைத்து மறுமை பணித்தால் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8192:

செந்தண் பவளந் திகழுஞ் சோலை 
 இதுவோ திருவாரூர் 
எந்தம் அடிகேள் இதுவே ஆமா 
 றுமக்காட் பட்டோ ர்க்குச் 
சந்தம் பலவும் பாடும் அடியார் 
 தங்கண் காணாது 
வந்தெம் பெருமான் முறையோ வென்றால் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8193:

தினைத்தா ளன்ன செங்கால் நாரை 
 சேருந் திருவாரூர்ப் 
புனைத்தார் கொன்றைப் பொன்போல் மாலைப் 
 புரிபுன் சடையீரே 
தனத்தா லின்றித் தாந்தாம் மெலிந்து 
 தங்கண் காணாது 
மனத்தால் வாடி அடியார் இருந்தால் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8194:

ஆயம் பேடை அடையுஞ் சோலை 
 ஆரூர் அகத்தீரே 
ஏயெம் பெருமான் இதுவே ஆமா 
 றுமக்காட் பட்டோ ர்க்கு 
மாயங் காட்டிப் பிறவி காட்டி 
 மறவா மனங்காட்டிக் 
காயங் காட்டிக் கண்ணீர் கொண்டால் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8195:

கழியாய்க் கடலாய்க் கலனாய் நிலனாய்க் 
 கலந்த சொல்லாகி 
இழியாக் குலத்திற் பிறந்தோம் உம்மை 
 இகழா தேத்துவோம் 
பழிதா னாவ தறியீர் அடிகேள் 
 பாடும் பத்தரோம் 
வழிதான் காணா தலமந் திருந்தால் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8196:

பேயோ டேனும் பிரிவொன் றின்னா 
 தென்பர் பிறரெல்லாங் 
காய்தான் வேண்டிற் கனிதா னன்றோ 
 கருதிக் கொண்டக்கால் 
நாய்தான் போல நடுவே திரிந்தும் 
 உமக்காட் பட்டோ ர்க்கு 
வாய்தான் திறவீர் திருவா ரூரீர் 
 வாழ்ந்து போதீரே.

7-95-8197:

செருந்தி செம்பொன் மலருஞ் சோலை 
 இதுவோ திருவாரூர் 
பொருந்தித் திருமூ லத்தா னம்மே 
 இடமாக் கொண்டீரே 
இருந்தும் நின்றுங் கிடந்தும் உம்மை 
 இகழா தேத்துவோம் 
வருந்தி வந்தும் உமக்கொன் றுரைத்தால் 
 வாழ்ந்து போதிரே.

7-95-8198:

காரூர் கண்டத் தெண்டோ ள் முக்கண் 
 கலைகள் பலவாகி 
ஆரூர்த் திருமூ லத்தா னத்தே 
 அடிப்பே ராரூரன் 
பாரூர் அறிய என்கண் கொண்டீர் 
 நீரே பழிப்பட்டீர் 
வாரூர் முலையாள் பாகங் கொண்டீர் 
 வாழ்ந்து போதீரே.